Gisteren kreeg ik van nicht Lianne een kleurboek voor volwassenen. Van Carlijn had ik al gehoord dat die er waren. Ook had ik er al over gelezen in het blad ‘Home-made’ een uitgave van Libelle met creatieve ideeën. Kleuren voor volwassen: helemaal ‘hip&happening’ dus!
Kleurplaten kleuren: ik vond het altijd geweldig. Vroeger bij ons thuis kleurde ik hele kleurboeken vol en aan een kleurplaat-wedstrijd van een winkelketen deed ik altijd mee.
Bij ons op de lagere school (de Christelijke Nationale School in Hoogersmilde) werd er ook heel veel gekleurd. “Maak het verhaaltje af en kleur de plaatjes” vond ik de allerleukste opdracht. De meesters en de juffen maakten toen heel veel gebruik van schoolstempels. Bij aardrijkskunde en geschiedenis kreeg je een stempel in je schrift. Kaarten moesten we 
vervolgens zelf inkleuren en de namen van de plaatsen erbij zetten. Eén stempel staat mij nog helder voor de geest. Het was een stempel van een middeleeuws kasteel.
Het kwam in ons geschiedenisschrift bij het hoofdstuk: Middeleeuwen, ridders en gilden.
In de klas zaten we toen in groepjes van vier om aan elkaar geschoven tafeltjes. Ik zat in een groepje met Annemieke Flokstra, Rudi Schreuder en Jan Lahuis.
Annemieke en ik kleurden het kasteel zoals wij het kenden uit de sprookjesboeken: rose, lichtblauw en geel. Rudi en Jan vonden dat bespottelijk. “Ah jong, zun kasteel is toch niet rose en geel! Dat is gewoon gries met bruun. Gewoon stienen.”
Grijs met bruin. Oersaai vonden Annemieke en ik het.
De liefde voor het kleuren was altijd latent aanwezig, maar eenmaal volwassen is dat toch een beetje raar. Maar toen de kinderen kwamen mocht ik weer meedoen. Toen ze klein waren zat ik ook met hen aan de tafel te kleuren: quality-time is een dan een goed excuus….
Maar nu is een excuus-kind dus niet meer nodig: één uur kleuren, helemaal ZEN.
Geef een reactie