Categorie: Muziek Pagina 1 van 33

Toen ik nog bij mijn ouders thuis woonde had mijn broer een cassettebandje van The Everly Brothers.
Mooie muziek, daar mocht ik ook graag naar luisteren.
Eén nummer sprong er voor mij uit: Barbara Allen.
Een mooie melodie, prachtig tweestemmig gezongen door Don en Phil.
Een dijk van een smartlap.
Want ook al wist ik niet precies waar het over ging, ik had al wel genoeg benul van het Engels dat ik begreep dat er twee jonge mensen dood gingen.

Jaren gingen voorbij.
Het bandje van mijn broer was al lang uit het zicht verdwenen en ik vergat het nummer, totdat ik toegang kreeg tot Spotify.
Op zoek naar iets van The Everly Brothers her-ontdekte ik Barbara Ellen.

Het is al een heel oud lied. De eerste bekende verwijzing naar deze mysterieuze folkballad is uit 1666, geschreven door de Engelse dagboekschrijven Samuel Pepys.
Hij beschreef het als een ‘Scotch song’; het lied werd vervolgens door immigranten vanuit Engeland naar de Verenigde Staten gebracht.
Het is door talloze artiesten uitgevoerd en een door de eeuwen heen geliefd lied geworden.
Wat gebeurt er in deze oude ballad?
Wat maakt het zo aangrijpend dat het al zo lang stand houdt?

De jonge William ligt op zijn sterfbed en roept om Barbara Ellen.
Ze haast zich niet om bij hem te komen en als ze er uiteindelijk is ze doet kil en uit de hoogte tegen hem, omdat hij haar in een herberg belachelijk heeft gemaakt.
Op weg naar huis hoort ze de doodsklok het overlijden van William aanzeggen.
Dan heeft ze plotseling spijt van haar gedrag en weet ze dat zij op korte termijn zal sterven van verdriet om hem.
In eerdere versies hield het lied daar op, maar later is er nog een verzachtend deel aan toegevoegd: William en Barbara worden naast elkaar begraven; uit zijn graf groeit een roos en uit het hare een doornstruik. De twee bloemen raken verstrengeld boven de twee graven, waardoor de overledenen voor eeuwig met elkaar verbonden zijn.

Ik zei het al: een dijk van een smartlap.
Ook even luisteren? Hierbij een link naar een video op YouTube.
Het staat op het album “Songs our daddy taught us” van The Everly Brothers.

Meer weten? Hierbij een link naar een Engelstalige wikipedia-pagina met een artikel over het lied.

Vorige week kreeg ik een mailtje van Essina, in het verleden collega-alt bij de Catharinacantorij.
Ze had nog wat oude muziek liggen, of ik daar belang bij had.
Ja man!
Vrijdagmiddag 20 mei kwam ze met man Joop langs om het spul te brengen.
Een doos vol.
We dronken koffie; ik zette de doos midden op tafel en pakte alles uit.

Puur genieten was het.
En dan heb ik nog geen noot gespeeld…..
Oude bladmuziek van Eddy Christiani, ‘Kleine Greetje uit de polder’ bijvoorbeeld.
Het boek ‘Kun je nog zingen, zing dan mee’.
Krontjong muziek. “Kaa sian, si pa tooo ka an….”
Een boek met oude kerstliedjes.
(klik op de afbeelding voor een vergroting).
Met het uitpakken kwamen ook de verhalen.
Over het zingen bij haar thuis, het harmonium, het ‘galmen’ van Johannes de Heer-liederen en het samen musiceren.
Hoe muziek verbindt.
En hoe muziek emotioneert.
Hoe muziek verklonken is met herinneringen.

De doos staat inmiddels bij mijn accordeon naast de muziekstander en iedere dag haal ik er één ding uit om te spelen.
Ken ik het? Lukt het om het te spelen?

Vrijdagavond keken we naar deel 4 in de serie ‘Tweede Hans’ over een 60-plusser die verplicht met pensioen moest en daar nog niet aan toe was.
Hij worstelt met zijn vrije tijd en met zichzelf, tot hij ontdekt hoe leuk zingen bij een shantykoor is.
Bij het voorzingen tijdens de audiëntie zingt hij ‘Op de sluizen van IJmuiden’ van Max van Praag.
Angela Groothuizen, die de dirigente van het koor speelt, zingt er een tweede stem bij; ik zat met tranen in de ogen op de bank te genieten.
De serie laat zien hoe fijn zingen met elkaar is.
Zingen/musiceren met je hart.
Mozart of Eddy Christiani, Queen of Corry Konings: muziek doet iets met je.

Ook even genieten van de smartlap van Max van Praag?
Hierbij een link naar een video op YouTube.

Deze week was ik op zoek naar een specifiek liedje van Jules de Corte: ‘Kruip maar in je slakkenhuis’.
Daar hoorde ik een flard van in het zondagmorgenprogramma ‘Andermans veren’ op Radio 5.
Wat ik hoorde raakte me, maar we zaten in de auto en ik kon het niet helemaal goed volgen.
“Thuis zoek ik het wel even op” dacht ik.
Toen ik ging zoeken op internet zag ik dat ze die ochtend een eigen opname van iemand hadden gedraaid.
Niet te vinden op Spotify, niet te vinden op internet.
Hmm.
Op dit blog dus geen rechtstreekse link naar het lied, maar een link naar de uitzending van Andermans Veren op 15 mei.
Het bewuste nummer vind je op 26 en een halve minuut vanaf het begin.
Bij de afkondiging na ‘de flard’ zei presentator Kick van der Veer: “Wat een profetische blik had die man toch!”

Zoekend naar voornoemd nummer vond ik, zoals zo vaak, iets anders.
Het was een videoclip met beelden van deze tijd, gemonteerd bij het lied ‘Ze weten niet wat ze doen’ van Jules de Corte.
Het is een video die verwart en aan het denken zet.
Hiervan heb ik wel een rechtstreekse link: hierbij een link.

Deze week kwam op een Spotify-afspeellijst een nummer van Joe Cocker voorbij: ’n Oubliez jamais’.
Het nummer heeft in ons land nooit in de hitparades gestaan; ik ken het van de Top2000 op Radio 2  en de Evergreen Top1000, daar staat hij ieder jaar in.
Als je de tekst beluistert wordt er een gesprek gevoerd tussen een jongere en zijn ouders.
“Papa, waarom speel je allemaal dezelfde oude liedjes? Want op straat is er iets gaande: een spinternieuwe beat en een splinternieuwe hit!”
De vader in kwestie zegt dat hij vroeger ook zo’n woedende rebel was, maar dat hij toch geen spijt heeft.
Hij besluit het gesprek met: “Dus dans je eigen dans en vergeet deze tijd niet.”
In het refrein horen we steeds: Nooit vergeten. Elke generatie heeft zijn eigen manier van doen en heeft de behoefte om ongehoorzaam te zijn.
Het is je lot om het er niet mee eens te zijn en dat regels in de weg gaan staan.

In het tweede couplet volgt het gesprek met de moeder.
“Mama, waarom dans je steeds op dezelfde oude liedjes?”
Ook nu is er weer een nieuw ritme en een nieuwe song.
Moeder zegt: “In mijn hart zit nog de passie van het jonge meisje dat ik was, een passie voor een levenslang duet.
Binnenkort zal iemands glimlach je betoveren, dus zing je eigen lied en vergeet deze tijd  nooit.”

In het laatste couplet horen we de jongeman nog twijfelen.
Wat is dit voor spel?
Liefde is de remedie?
Ik weet het nog niet zo zeker….

Hierbij een link naar een video-clip van dit lied.
We zien Joe Cocker en Catharine Deneuve als ouderen en we zien een jong stel verliefd worden.
Er is een foto-album en er worden herinneringen opgehaald.

Wat een mooi lied en wat een goed verhaal.
Iedere generatie heeft zijn eigen manier van doen.
Dus dans je eigen dans en zing je eigen lied.

Bovenstaand blog schreef ik op vrijdag 6 mei; ’s avonds las ik dat Sis van Rossem is overleden.
Op ‘Maarten online’  staat een In Memoriam;  daar kun je ook een interview met haar uit 2019 lezen.
In het licht van ‘Elke generatie heeft zijn eigen manier van doen’ geef ik hierbij een link naar één van haar laatste columns ‘Helemaal goed’.

Eén van mijn guilty pleasures is foute muziek; in casu smartlappen.
Op Spotify heb ik een afspeellijst met smartlappen waar ik helemaal in kan verdrinken.
Meestal geniet ik daarvan als ik alleen thuis ben, want dan kan ik naar hartelust meezingen: met Corry en de Rekels, Anneke Grönloh, Conny Francis, Freddy Quin en Nina & Frederik, om maar wat te noemen.
“ALS WIJ SAMEN BRUILOFT VIEREN…..!’

Eén van de liedjes in de lijst is van Bing Crosby en het heet ‘Now is the hour’.
Dat kende ik niet, maar in een oud accordeonboek vond het ik lied en ik probeerde het te spelen.
Die melodie kende ik!
Dat was een christelijk liedje van vroeger, Johannes de Heer of zo.
Dan duurt het even voordat ik het heb, maar ik vond het: ‘Doorgrond mijn hart en ken mijn weg, O Heer’.
O wat een mooie melodie en wat een mooie tegenstem.
Na maanden en maanden oefenen kan ik het nu spelen en ik vind het prachtig; met m’n accordeon op schoot kan ik zo genieten van zo’n meeslepende melodie.
Op Spotify vond ik verschillende uitvoeringen van ‘Now is the hour’ , maar die van Bing Crosby vond ik het mooist.

Vorige week was Gerard een avond weg en was ik aan het rommelen/uitzoeken van een kastje met liedboeken en oude muziek.
Daar passen heel goed smartlappen bij.
Bing kwam ook voorbij.
Heerlijk.
Ook even zwijmelen?
Hierbij een link naar een YouTube-video

Meer lezen over mijn liefde voor smartlappen?
Lees dan ‘Smartlappen; heerlijk!  uit oktober 2014, Droomland uit juli 2016, Eéééduard en zijn Lena uit juli 2018  of ‘So wie im Märchen’ uit augustus 2019.