een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Muziek Pagina 1 van 38

30 juni: Hemels.

‘Cantus gaat vergeten pareltjes zingen in de Niemeijerfabriek’; deze kop stond half mei op de website van OOG, Omroep Groningen.
In dat artikel wordt een aantal leden van Cantus geïnterviewd, waarbij ze vertellen over het bijzondere koor, over dirigent Karel Stegeman en over ‘Silence & Music’, het concert dat werd gehouden in oude fabriek van Theodorus Niemeijer. Hierbij een link naar dat artikel.

Wij waren er bij zaterdagavond!
Nog nooit heb ik een concert bijgewoond in een oude fabriek en het was heel bijzonder om in die grote, lege fabriekshal te zitten met ongeveer 200 mensen op plastic stoeltjes om te luisteren naar koormuziek. ‘Toewerken naar climax van stilte’ was de subtitel; ik schreef er ook al over in het blog Voor-luisteren.
Tijdens dat voor-luisteren op Spotify had ik in het begin grote twijfels of ik het wel leuk zou vinden.
Moeilijke muziek. Soms ook ontoegankelijk vond ik. In ieder geval heel anders dan wat wij wekelijks met onze cantorij staan te zingen.
Verder is er natuurlijk ook altijd een risico bij voorluisteren: dat je steeds alleen maar de perfecte uitvoeringen van Spotify hoort, waardoor de echte uitvoering vaak wat tegenvalt.

Toen ze gisteravond begonnen met ‘Silence and music’ van Ralph Vaughan Williams smolt mijn aanvankelijke twijfel als sneeuw voor de zon.
Oeh……. wat mooi.
Hemels.
Alles.
Aan sommige stukken werkte de sopraan Marina Torra Cabau mee (hierbij een link naar haar website) die de hoge noten prachtig zong.
Koor én sopraan brachten versies die in mijn oren mooier klonken dan de perfecte uitvoeringen van Spotify.
Daarmee zeg ik niet dat het meer dan perfect was, maar het kwam binnen in mijn hart.
En die akoestiek!
Als je je ogen dicht deed waande je je in een kathedraal.

Op voorhand was ik wat sceptisch over het stuk 4’33 van John Cage.
Dit stond er over op het programmablad: 4.33 is zonder twijfel het beroemdste én meest omstreden stuk van John Cage: het bestaat uit 4 minuten en 33 seconden stilte van de musici.
Met mijn Drentse nuchterheid voelt dat voor mij toch een beetje als in het sprookje ‘De nieuwe kleren van de keizer‘, maar ook in dit geval was het anders dan ik dacht: je maakt de stilte mee, omdat je met koor, soliste én publiek hebt ’toegewerkt naar de climax van stilte’.

De stilte was zo belangrijk bij dit concert, dat het beter was om niet te applaudisseren tussen de stukken door.
Dat aandeel moesten wij als publiek leveren aan dit concert, maar daar waren wij ons in het begin in ons enthousiasme ons nog niet van bewust; later ging dit beter.
Bijzonder om ‘onze Karel’ in zo’n andere setting voor zo’n ander koor te zien staan, maar ook om schoonzoon Jon, die als bas bij dit koor zingt, zo te zien genieten van de muziek.

Eén opname maakte ik:

Je kijkt en luistert naar het laatste stukje van ‘O taste and see’ van Williams en het begin van Crucifixus van Lotti.
Dan heb je even een idee van wat wij hebben beleefd.
In december zingt Cantus ‘Winterreise’ van Schubert.
Mis het niet.

Reageren

8 juni: Een Drentse liefdesverklaoring

“Laot mij van joe hollen, asjeblieft.”
Op het podium van de Stadsschouwburg in Grunn’n stiet Daniël Lohues en wij zit met Hans & Bea in de zaol op rij 2 in de loge: zaoterdag 8 juni,Theatertour 2025.
Lohues stun dizze keer niet allennig op het podium: Bernard Gepken speulde met op gitaar en Reyer Zwart op bas.
Toen wij luusterden naor het lied dat ik nuum boven an dit blog dacht ik: “Wat een mooie, Drentse manier om te zeggen da’j van iene hold.” Het volgende lied was eigenlijk van dezölfde strekking: ‘Was jij maor hier of waor dan ok met mij.”

Wat hebt wij weer geneuten gusteraomnd.
Nao de liefdesliedties kwam der een verhaol over Willem Alexander die op Keuningsdag in 2024 naor Emmen kwam en daor an ’t einde van zien toespraok zee: “Hier kom ik weg”, waarop alle Emmenaoren dachten ‘Nouw…….’
“Dat ku’joe toch niet veurstellen. Dat Willem zeg: “Kom Maxima, wij pakt het hiele spul in: wij gaot hen Emmercompas te wonen!”

Hij nam oons met in zien beleving van geluk.
“Meinsen wordt soms gelukkig van yoga  of een iesbad. Maor daor wo’j toch niet gelukkig van! Geluk begunt bij warme voeten” vun Daniël. Hij vertelde een verhaol over zien reis naor Amerika, waorbij hij slim geluk haar had, maor hij vreug zich daorbij of: was het geluk of was het een wonder? Hij besleut dat verhaal met: geluk IS een wonder.”

De traonen kwamen bij een lied van Skik over heimwee.
Lohues vertelde over zien opa die op een familiefeest in Duutslaand, waor ze hen gungen om schnitzels te eten (hoe herkenbaar!) an de weg gung staon. Toen hij an opa vreug waorumme zee die: “Ik wol wel graag naor huus.” Lohues woonde toen in Utrecht en haar ok slim last van heimwee.
D’r is van alles wa’k probeerd heb, maar ik vuul mij hier niet thuus
Ik heb mij daor nou wel bij neerlegd maar ik wul wel graag naor huus….. 
Naor aanleiding van die uutspraok van zien opa is hij toen begunt met liedties in het Drents, “die zachte, vriendelijke taol…” van zien olders en grootolders.
Ik smölt gewoon bij dit lied, de emotie raakte mij in  ’t gemoed; de hiemwee sijpelt tussen de regels deur.

Onnaovolgbaor was het verhaol dat hij vertelde over het ontstaon van oonze aarde: hoe alles zich ontwikkelde “de kwallegies en de reptielegies” en dat de aarde allent deur de liefde verschilt van de aandere planeten. Toen speulde hij “Het verschil tussen wereld en planeet” “Want de liefde, ja de liefde, de liefde is het verschil….”
Moesstil was het in de zaal bij dit lied.
In de veurankondigings las ik het al: dizze veurstelling weu met recht een intiem optreden nuumd.
Magisch was bijveurbeeld het nummer over het noorderlicht, dat hij veur het eerst zien had in 1989. Toen wus e nog niet wat dat was en haar in eerste instantie dacht dat Jezus terugkwam op aarde en later dat der een kernbom vallen was. Bij het lied dat e daornao zung ha’j echt het gevuul da’j samen met hum naor het noorderlicht stunnen te kieken.
Wát een artiest! Wát een feest um der bij te muggen wezen.
Eerdere veurstellings die wij hebt bezöcht:

2024: Advent: Lohues met Holland Baroque 
2024: Zingen en bidden
2023: Puntje van je stoel verhalen
2019: De Drent Lohues & Holland Baroque

2018: Ik kiek overal, maor ik heur hier
2017: Maak joe waor.
2016: Aosem. Awesome!

Reageren

28 mei: Kersen & Stoïcijnen

Zondagmorgen 4 mei.
Ik neem mijn telefoon mee naar de douche en luister naar het programma ‘The Sandwich’ van Jacques Klöters.
‘Goedemorgen….. heb je goed geslapen?’
Bij hem hoor je muziek die je niet zo vaak hoort.
Die ochtend draaide hij ‘Life is just a bowl of cherries’ van Holly Cole.
Daarna zei hij: “Als ik leraar zou zijn op een middelbare school en ik moest mijn leerlingen uitleggen wat nou eigenlijk de filosofie van de Stoïcijnen was, dan zou ik met dit lied beginnen, want daar staan echt stoïcijnse gedachtes in. Zoals ‘The sweet things in life to you were just loaned so how can you lose what you never owned?’ ja dat zijn mooie zinnen.”

Die informatie neem ik dan tot me als ik onder de douche sta en vraag me af: wat is de filosofie van die Stoïcijnen dan?
Ik ken ze eigenlijk alleen maar van het woord ‘stoïcijns’, dat onverstoorbaar/emotieloos betekent, dat je je niet gemakkelijk uit je mentale evenwicht laat brengen.
Het vermogen om met moeilijke situaties om te gaan zonder overweldigd te raken door emoties.
Later die dag zocht ik het op.
Stoïcisme is een filosofische leer uit het oude Griekenland, die stelt dat je gelukkig wordt door je zo min mogelijk aan te trekken van dingen waarop je geen invloed hebt. Ongeluk, ziekte en dood moeten niet vervloekt maar geaccepteerd worden. Ze richten zich op oefeningen om emoties te leren beheersen.
Meer weten? Hierbij een link naar de website ‘De nieuwe Stoa‘. 

Terug naar het lied over het schaaltje met kersen.
Hieronder vind je tekst.
Wil je het lied (bekend gemaakt door Judy Garland trouwens) ook even horen?
Hierbij een link naar een uitvoering op YouTube.

Life is just a bowl of cherriesDon’t take it seriousLife’s too mysteriousYou work, you save, you worry soBut you can’t take your doughWhen you go, go, goKeep repeating, it’s the berriesThe strongest oak must fallThe best things in life to you were just loanedSo how can you lose what you never ownedLife is just a bowl of cherriesSo live and laugh at it allLife is just a bowl of cherriesSo live it, love it, wriggle your earsAnd think nothing of it, you can’t do without itThere’s no two ways about itYou live and you laugh at it all.

Vertaling:

Het leven is gewoon een kom kersen
Neem het niet serieus
Het leven is te mysterieus
Je werkt, je spaart, je maakt je zo’n zorgen
Maar je kunt je poen niet meenemen
Als je gaat, gaat, gaat
Blijf herhalen, het zijn de bessen
De sterkste eik moet vallen
De beste dingen in het leven aan jou werden gewoon geleend
Dus hoe kun je verliezen wat je nooit bezat
Het leven is gewoon een kom kersen
Dus leef en lach er allemaal om

Het leven is gewoon een kom kersen
Dus leef het, hou ervan, wiebel met je oren
En denk er niets van, je kunt niet zonder
Er zijn geen twee manieren over
Je leeft en je lacht om alles.

Reageren

9 april: Traurigkeit und Herzeleid.

Volgende week is het de stille week.
Witte donderdag, goede vrijdag, stille zaterdag en zondag en maandag 1e en 2e paasdag.
Met onze cantorij zingen we op vrijdagavond en zondagmorgen; dat betekent dat we een behoorlijke lading liederen in onze map hebben om in te studeren.
Waar ik er erg van geniet de laatste weken is het klassieke stuk ‘O Traurigkeit, O Herzeleid’ dat we vrijdagavond zingen.
Het instuderen van dit stuk doet me denken aan het  projectkoor met Wim Opgelder in Zuidlaren.
Het is een behoorlijke uitdaging: we hebben oefenfiles gekregen van Jelle en ik kan de altpartij inmiddels wel dromen.
Maar de altpartij in je eentje zingen is iets heel anders dan in een vierstemmig koor de altpartij zingen.
Bas Jaap staat dan naast mij iets heel anders te zingen en tenor Jan Willem schuin voor mij zingt weer iets anders.
Wat ook niet meehelpt dat wij als alten ook niet altijd allemaal hetzelfde zingen…..😉

Toen Karel gisteravond ‘de traurigkeit’ er weer bij pakte om helemaal door te zingen begon ik vol goede moed aan de eerste regel (ik had immers ’s middags nog geoefend) maar ik kwam nog niet halverwege de tweede regel. Kwijt. Harrie-in-de-warrie.
De eerste poging om het lied vierstemmig te zingen stierf in schoonheid en ik zag de teleurstelling in Karels houding; zijn hele lichaam straalde uit ‘dit hadden wij toch vorige week allemaal goed onder elkaar staan?’ Wat een traurigkeit.
We gingen alle stemmen nog even weer apart bijlangs en wij alten kregen de opmerking ‘dat die hoge D’ er heus wel in zit, daar moet je met elkaar naar toewerken’. Nou kan ik werken wat ik wil, maar de C is voor dit a(a)ltje toch echt het hoogst haalbare, dus ik werk hard mee tot de C en daarna ga ik voor de playback uitvoering.

Als je bovenstaande alinia’s leest zou je kunnen denken: “Hoe kun je daar nou van genieten?”
Ik geniet van de muziek, de lastige riedeltjes, het na elkaar invallen, het meetellen met de maat en ik geniet vooral van het niet op de automatische piloot zingen. Kop der bij, bek op ’t stuur. En natuurlijk van de enorme voldoening als je de vierstemmigheid goed onder elkaar krijgt en je gelijk eindigt. Dann ist von Traurigkeit überhaupt keine Rede en van Herzeleid al helemaal niet. Sterker nog: ik haal mijn Herz er aan op!

Reageren

1 april: Een hele week!

Maandagmorgen zette ik om 6.30 uur mijn wekker uit en Radio 5 aan.
Op dat tijdstip luister ik altijd naar Goeiedag Haandrikman, maar op deze morgen was het anders dan anders.
Het is ‘Week van de Arbeidsvitaminen’.
Dat was een aantal weken geleden al wel aangekondigd: je kon lijstjes insturen.
Heb ik in het verleden al eens gedaan!
Op maandag 17 april 2023 kwam mijn muziekkeuze ruimschoots aan bod en ik vond het prachtig.
Daarover schreef ik destijds in het blog ‘Arbeidsvitaminen….van mij!’

Maar ook zonder het lijstje met mijn voorkeuren kan ik erg genieten van wat anderen hebben uitgekozen.
Aan het ontbijt met Elvis.
In de auto met Marian van The Cats.
Op het werk, stiekem dansend achter mijn sta-bureau bij de Lambada.
Waar ik geluk mee heb is dat mijn collega’s het leuk vinden dat ‘mijn muziek’ op de afdeling aanstaat: als ik werk staat Radio 5 op.
En waar anderen wel eens tegen mij zeggen: “Moet die herrie nou altijd aan….” is mijn antwoord bijna altijd ja; alleen als ik een boek lees hoef ik daar geen radio bij.

Voor mij is het een soort behang.
Aangenaam behang voor mijn oren
Ik hou van de radio.
Nu ik dit zit te typen is het maandagavond, bijna 20.00 uur en wordt ‘Need your love so bad’ van Fleetwood Mac gedraaid.
Zo mooi.

Vanmorgen zei iemand: Ik luister altijd ’s morgens van 09.00 – 12.00 uur naar de Arbeidsvitaminen; het is een vaste waarde op de dag!”
Eens.
Vandaag dus mijn waarde van de dag. Wat zeg ik? De waarde van de week!
Blijf bij 5 ♥

Reageren

18 februari: Een gelukkig mens.

Zondagmiddag kwam er een app van de voorzitter in onze Cantorij-appgroep:
“Helaas heeft Karel zich afgemeld voor vanavond; hij is ziek.”
Die avond zou de cantorij meewerken aan de vesper met het thema ‘Betrouwbare liefde’ en daar hadden we ons terdege op voorbereid.
Ik schreef al over een lied waar we bij moesten tellen in het blog ‘Op je tellen passen’.
Gezwoegd hebben we: met files gemaakt door Jelle hadden we thuis geoefend en bij de repetities met Karel hadden we het oeverloos gerepeteerd.
1,2,3, 1,2, 1,2,3 GELUKKIG IS DE MENS 1, 2, 3, 1, 2, 1,2,3 GELUKKIG IS DE MENS!
Omdat Karel er niet was werd het lied niet gezongen, maar voorgelezen door de voorganger.

Ik zal maar eerlijk zijn: deze mens was gelukkig dat we het niet hoefden te zingen.
Dit soort liederen uit het liedboek is gewoon niet mijn soort muziek, ik kan er wel zonder.
Maar als je bij een cantorij zingt staan er soms ook liederen op het repertoire die je niet leuk vindt, dat hoort er nou eenmaal bij.
“Je doet je best maar, ook dit is kerkmuziek” is dan altijd mijn motto.

Onze cantor was er  dus niet, maar de vesper ging wel gewoon door.
Een beetje ongemakkelijk stonden we om 18.00 uur in te zingen onder de bezielende leiding van voorzitter Wieger.
Karel werd node gemist, meer hoef ik daar vast niet over uit te leggen.
Toen Erwin Wiersinga kwam en plaats nam achter de piano gingen de dingen al een stuk soepeler al was het hier en daar nog wel wat zoeken.
Vooral de bassen hadden nog wat extra aandacht nodig bij lied 329, maar na een paar keer extra doorzingen ging het goed.

Wat ik wel een beetje jammer vond: wij hebben drie weken gerepeteerd en een aantal liederen hadden we vierstemmig ingestudeerd.
Maar alle liederen werden ook door de gemeente meegezongen.
“Jullie meerstemmigheid was niet te horen” merkte Gerard daarover op “waarom zongen jullie niet een paar coupletten alleen met de cantorij?”
Een vraag waar ik het antwoord niet op wist; daarover krijgen we misschien vanavond op de repetitie bij de evaluatie van de vesper meer te horen.
Hopen dat Karel er weer is!
Op 9 maart werken we al weer mee aan de ochtendkerkdienst; een bijzondere viering die wordt voorbereid door de taakgroep Groene Kerk.
Dat is dan ook de eerste zondag van de Veertig-dagen-tijd.
De tijd vliegt; voor mijn gevoel is kerst nog maar een paar weken geleden…..

Reageren

5 februari: Blogbouwstenen (14) – Een rijtuigie.

Vorige maand week kwam in de Arbeidsvitaminen het lied ‘In een rijtuigie’  voorbij.
Dit lied komt uit de tv-serie “Ja zuster, nee zuster” met teksten van Annie M.G. Schmidt en het kwam op single uit in maart 1968.
Uit mijn jeugd.
Ik was 7 jaar toen het uitkwam, maar toen hoorde ik het nog niet.
Het viel me pas op toen Wim Sonneveld overleed in 1974 en het liedje regelmatig voorbijkwam.
13 was ik toen. “En maar schommelen en maar kijken naar de KONT van het paard….’
Oooo…. hij zei ‘Kont’!
Als jonge puber kun je ontzettend lachen om zo’n tekst.

Toen dacht ik dat een rijtuig iets uit de vorige eeuw was.
Toen ik het deze week weer hoorde drong ineens tot mij door dat rijtuigen en koetsen in het begin van de 20e eeuw nog heel gewoon waren.
Die twee opa’s beschreven in dat liedje iets wat in hun jeugd nog heel gewoon was ‘je ging scheef bij ieder bochie, o wat een lekker tochie!’
De eerste auto was een koets met een motor.
Toen ik aan Gerard vertelde van mijn gedachten bij dat liedje zei hij: “Ja, weet je nog wel dat tante Riek vertelde dat ze vroeger bij haar thuis op de boerderij een koets hadden? “Wij gingen nooit lopend ter kerke, wij hadden een eigen koets.”
O jah!
Tante Riek, zo noemden wij mevrouw Deknatel, die naast ons aan de Boskamp woonde toen wij in 1989 in Roden kwamen wonen.
Een in onze ogen stokoude vrouw die toen nog maar 77 was.
Ze was een beetje wereldvreemd.
Zij vertelde over die koets om aan te geven dat haar familie rijker was dan gewoonlijk in Warffum; ze hadden een herenboerderij.

Wij kregen bij ons thuis een auto aan het eind van de jaren 60.
Daarvóór maakten mijn ouders gebruik van de fiets, de bus en de trein.
Onze familie was niet rijk, dus wij hadden geen eigen rijtuigen en koetsen.
Kinderen die nu opgroeien kijken net zo naar de jaren ’60 als ik in mijn jeugd naar het begin van de 20e eeuw keek.
Andere tijden.
Niet meer voor te stellen.

De ontwikkelingen zijn de laatste 50 jaar op alle gebieden heel snel gegaan.
Van ‘rijtuigie’ naar elektrische auto.
Van gewoon schrijven, via een typemachine naar een tekstverwerker/computer.
Van een zwarte, bakelieten telefoon aan de muur naar een persoonlijke, mobiele telefoon waarmee je de hele wereld binnen handbereik hebt.
Van een kruidenier, een bakker, een slager en een melkboer naar één supermarkt.
Daar mijmer ik na zo’n gesprekje dan nog even over door.
Hoe zal de wereld er over 10 jaar uit zien?

Wat zo’n rijtuigie op een doordeweekse dinsdag in mijn hoofd teweeg brengt!
Ook even luisteren/mijmeren?
Hierbij een link naar een video op You Tube.

 

Reageren

27 januari: Die Zeit deckt den Mantel darüber.

Franz Eugen Helmuth Manfred Nidl, heet hij.
Je weet vast niet wie dat is, maar wel als je weet wat zijn artiestennaam is: Freddy Quinn.
Deze Oostenrijker is geboren in 1931 en is van de leeftijd van mijn ouders; hij wordt dit jaar in september 94 jaar.
Deze zanger en met name het lied ‘Junge, komm bald wieder’ is voor mij voor eeuwig verbonden met de herinneringen aan mijn vader.
Vakanties met mijn ouders in de jaren zestig.
In de kantine van de camping of in een Duits café  met een flesje Sprudel en Freddy Quinn of Heino uit de juke-box.
Zijn mooie, diepe stem veroorzaakt bij mij altijd een heimwee-achtige, melancholieke stemming met liedjes als Die Gitarre und das Meer (1959) en Heimatlos (1957).

Freddy komt regelmatig voorbij  via mijn afspeellijsten op Spotify: op de lijst met favoriete Duitse muziek, bij de Smartlappen en op ‘In de loop van de jaren….’
Spotify geeft na het afspelen van zo’n lijst altijd wat ‘aanbevelingen gebaseerd op de inhoud van je playlists’.
Eind vorig jaar kwam op die manier ‘Vergangen, vergessen, vorüber’ uit 1964 voorbij.
Het bracht me in tranen.
Die stem.
Die woorden.

Vergangen, vergessen, vorüber  (afgelopen, vergeten, over)Vergangen, vergessen, vorbeiDie Zeit deckt den Mantel darüberVergangen, vergessen, vorbei

Het lied gaat over schippers en zeelieden, maar voor mij zit er een diepere laag onder.
Mijn ouders zijn er al een tijdje niet meer.
Pa overleed in 2008, ma in 2017.
Die Zeit deckt den Mantel darüber.
Afgelopen en voorbij.
Maar niet vergeten.
De Nederlandse schrijver Rudy Kousbroek heeft het ooit mooi verwoord: ‘Heimwee is de weg weten in een huis dat niet meer bestaat’.

Hierbij een link naar het lied  en geniet ook vooral van dat heerlijke mannen-achtergrondkoortje: oeh oeh oeh…..
Met recht een échte smartlap!

Reageren

23 december: Moi!

Daniël Lohues was begun december te gast bij Bar Laat.
Dat was veur de promotie van zien neie tour met Holland Baroque onder de titel ‘Advent’. En wij hadden al kaorten!
Dat kwam van mien breur die nao de zommer al appte “Wo’j hier ok weer hen?”
Jazeker! In 2019 was ik naomelijk ok al bij een soortgelieke veurstelling west met Henk en Henk Lucas (een kammeraod) en mien schoonzussie Ali. Daarover schreef ik destieds het blog ‘De Drent Lohues en Holland Baroque‘.

Gusteraomnd zaten wij weer met ’n vieren in de Neie Kolk in Assen, maor dizze keer was Gerard met, Ali was helaas verhinderd.

Foto: website Daniel Lohues

Bij de ingang stun een meneer die oons ‘Goedenavond en een fijne voorstelling’ wenste.
Die begroette ik met ‘Moi!”
“Hé, dat is weer eens wat anders”.
In de heufdstad van Drenthe. Daor heurt ‘moi’ toch gewoon te weden?
Dat weur maor weer ies bevestigd deur de maestro zölf die achter het kistorgel gung zitten en zee ‘ Moi!”

Het was met recht een ‘Advents’-veurstelling’.
An ’t begun heurden wij een Prelude van Bach, bewarkt deur de zussen Steenbrink waor allemaol bekende kerstmelodigies in deurklunken.
Toen ze daorna het eerste lied ‘Tik Tak’ uutvoerden besleug mij de brille al van de emoties en dat gebeurde  gusteraomnd nog een paar keer.
Mooi was hoe de klassieke muziek soms overgung in een nummer van Lohues: het orkest begunde bijveurbeeld met de melodie van lied “Ik ben een engel van de Heer’ (Vom Himmel hoch), dat naadloos overgung in ‘Van lege naor hoge’.

En net as in een ‘gewone’ show geneuten wij nou ok weer van de prachtige verhaolen van Lohues bij de liederen. Hij vertelde over het eerste stuk van het Weihnachtsoratorium van Bach. “Jauchzet, Frohlocket! Auf, preiset die Tage!  Typisch Drents is dat wij nao ‘Prijs de dag’ altied geliek ‘niet’ zegt.  ‘Pries de dag niet veur het oamnd is.’
Volgens Lohues was het maor goed dat Jezus niet in de velden van Klazienaveen geboren is. Drentse herder waren vast niet gaon kieken in een stal in het Bargerveen. ‘Eerst maor ies eem anzien….”
De Nedersaksische legerleider Widukind kwam nog veurbij en wij heurden een spiksplinternei ‘gloria-kerstlied’.

Dit blog schöt tekört as het giet um de beschrieving van hoe mooi het was.
Het was ontroerend, een streling veur het oor en balsem veur de ziel.
Wát een mooi begun van de kerstweek.

Naoschrift: noa de veurstelling vreug ik de mannen die met waren wat ze der van vunnen.
Unaniem vunnen ze het een geweldige veurstelling.
Henk Lucas, die ok hen alle andere veurstellings van Lohues west is benaodrukte hoe aans de meziek van Lohues klinkt met dit orkest.
Veur breur Henk voegde de uutvoering van ‘Op fietse’ niet veul toe: “Dat nummer heb ik nou vake genog veurbij heuren kommen.”
Gerard was raakt deur het verhaal over de herinnerings van Lohues an kerstaomnd in zien jeugd.

Helaas: ok van dizze toer gien CD. Um een idee te kriegen van wat wij gusteraomnd zagen hierbij een link naor de uutvoering van ‘As de liefde maor blef winnen. 

Reageren

16 juli: Zomer in zeegeluiden.

Binnenkort gaan Gerard en ik een weekendje naar de Noordzee: mijn verjaardagscadeautje voor hem.
Het mooie is dat ik zelf ook mee mag.
Vandaag kom ik al een beetje in de stemming met een heel kort, Frans liedje.
Het is geschreven en gezongen door Yves Duteil en ook de zee doet letterlijk een duit in het zakje.

Die Fransen kunnen de dingen zo mooi zeggen; alles klinkt in het Frans zachter en poëtischer dan in het Nederlands.
‘Coucher de soleil’ is de Franse uitdrukking voor ons begrip zonsondergang.
Letterlijk vertaald betekent het: het slapen gaan van de zon.
Hierbij een link naar het lied Coucher de soleil.

Je kunt meeluisteren met de tekst hieronder.
Ben het Frans helemaal niet machtig, dan vind je daaronder de vertaling.

Dans les eaux de la mer, on voit des reflets d’orQuand le soleil s’endort dans les bras de la mer.Et le ciel se repose, la mer est un miroirOù son bleu devient noir et ses nuages roses.Quand le soleil s’éteint, les étoiles de la merFont un ciel à l’envers où dorment les dauphins.Dans les eaux de la mer, on voit des reflets d’orQuand le soleil s’endort dans les bras de la mer.

In het water van de zee zien we weerspiegelingen van goud
Wanneer de zon in slaap valt in de armen van de zee.
En de hemel rust, de zee is een spiegel
Waar het blauw zwart wordt en de wolken roze.
Als de zon ondergaat, maken de sterren van de zee
Een omgekeerde hemel waar dolfijnen slapen.
In het water van de zee zien we weerspiegelingen van goud
Wanneer de zon in slaap valt in de armen van de zee.

Mooie herinneringen: coucher de soleil in Gotland.

Zomer in zeegeluiden.
De beelden mag je er zelf bij bedenken.
De temperaturen ook…..

Reageren

Pagina 1 van 38

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén