‘Cantus gaat vergeten pareltjes zingen in de Niemeijerfabriek’; deze kop stond half mei op de website van OOG, Omroep Groningen.
In dat artikel wordt een aantal leden van Cantus geïnterviewd, waarbij ze vertellen over het bijzondere koor, over dirigent Karel Stegeman en over ‘Silence & Music’, het concert dat werd gehouden in oude fabriek van Theodorus Niemeijer. Hierbij een link naar dat artikel.
Wij waren er bij zaterdagavond!
Nog nooit heb ik een concert bijgewoond in een oude fabriek en het was heel bijzonder om in die grote, lege fabriekshal te zitten met ongeveer 200 mensen op plastic stoeltjes om te luisteren naar koormuziek. ‘Toewerken naar climax van stilte’ was de subtitel; ik schreef er ook al over in het blog Voor-luisteren.
Tijdens dat voor-luisteren op Spotify had ik in het begin grote twijfels of ik het wel leuk zou vinden.
Moeilijke muziek. Soms ook ontoegankelijk vond ik. In ieder geval heel anders dan wat wij wekelijks met onze cantorij staan te zingen.
Verder is er natuurlijk ook altijd een risico bij voorluisteren: dat je steeds alleen maar de perfecte uitvoeringen van Spotify hoort, waardoor de echte uitvoering vaak wat tegenvalt.
Toen ze gisteravond begonnen met ‘Silence and music’ van Ralph Vaughan Williams smolt mijn aanvankelijke twijfel als sneeuw voor de zon.
Oeh……. wat mooi.
Hemels.
Alles.
Aan sommige stukken werkte de sopraan Marina Torra Cabau mee (hierbij een link naar haar website) die de hoge noten prachtig zong.
Koor én sopraan brachten versies die in mijn oren mooier klonken dan de perfecte uitvoeringen van Spotify.
Daarmee zeg ik niet dat het meer dan perfect was, maar het kwam binnen in mijn hart.
En die akoestiek!
Als je je ogen dicht deed waande je je in een kathedraal.
Op voorhand was ik wat sceptisch over het stuk 4’33 van John Cage.
Dit stond er over op het programmablad: 4.33 is zonder twijfel het beroemdste én meest omstreden stuk van John Cage: het bestaat uit 4 minuten en 33 seconden stilte van de musici.
Met mijn Drentse nuchterheid voelt dat voor mij toch een beetje als in het sprookje ‘De nieuwe kleren van de keizer‘, maar ook in dit geval was het anders dan ik dacht: je maakt de stilte mee, omdat je met koor, soliste én publiek hebt ’toegewerkt naar de climax van stilte’.
De stilte was zo belangrijk bij dit concert, dat het beter was om niet te applaudisseren tussen de stukken door.
Dat aandeel moesten wij als publiek leveren aan dit concert, maar daar waren wij ons in het begin in ons enthousiasme ons nog niet van bewust; later ging dit beter.
Bijzonder om ‘onze Karel’ in zo’n andere setting voor zo’n ander koor te zien staan, maar ook om schoonzoon Jon, die als bas bij dit koor zingt, zo te zien genieten van de muziek.
Eén opname maakte ik:
Je kijkt en luistert naar het laatste stukje van ‘O taste and see’ van Williams en het begin van Crucifixus van Lotti.
Dan heb je even een idee van wat wij hebben beleefd.
In december zingt Cantus ‘Winterreise’ van Schubert.
Mis het niet.
