Dochter Carlijn heeft drie jaar bij ‘het Goed’ in Roden gewerkt en kreeg daar in de gaten hoeveel je nog kunt doen met oude spullen. Ze werd een meester in het recyclen.
Daar kan i
k wel vier blogpagina’s mee vullen, maar ik houd het even bij één armband.
Eigenlijk is het een stuk dik, zwart elastiek (van ongeveer twee centimeter breed).
Dat elastiek heeft ze aan elkaar genaaid zodat een armband ontstaat.
Ze had ergens een zak oude knopen op de kop getikt, daaruit zocht ze alle groene knopen die ze kon vinden, aangevuld met de groene exemplaren uit mijn oude knopendoos.
Deze armband is nu van mij. Omdat hij zo mooi bij m’n ogen past. Het geeft een heel mooi effect: alle knopen zijn verschillend van grootte, vorm en kleur, ze zijn alleen allemaal wel groen.
Ik draag hem met trots!
Geef een reactie