Van vrienden uit Peize kreeg ik voor mijn verjaardag een boek.
Het heet “Gouden jaren” en de ondertitel is: ‘hoe ons dagelijks leven in een halve eeuw onvoorstelbaar is veranderd.”, geschreven voor Annegreet van Bergen.
Het is een fantastisch boek.
Eén minpuntje: je realiseert je onophoudelijk dat je oud wordt.
Oud bent.
Oma vertelt…..dat gevoel.
Maar dat is het enige minpuntje.
Voor het overige is het een feest van herkenning.
Verhalen over het huishouden, de komst van de wasmachine, de stofzuiger, de verwarming van het huis, eetgewoonten: je beseft door het lezen van dit boek pas hoezeer de maatschappij veranderd is. En dat je zelf bent meeveranderd.
Een klein stukje uit het hoofdstuk ‘buitenlandse keukens’ wil ik graag delen op dit blog. Ik citeer:
Wanneer mijn moeder op zaterdag macaroni maakte, liet ze eerst gesnipperde uien op een laag vuur langzaam garen. Een keukentechniek die tegenwoordig ‘slow’ is en bekendstaat als het karamelliseren van uien: ze worden er zo lekker zoet van.
Vervolgens opende ze een blikje Smac, waarbij ze moest uitkijken zich niet te bezeren aan de vlijmscherpe randen, daarna sneed ze het ingeblikte varkensvlees in stukken en deed het, inclusief het drillende strogele vet, bij de uien. Dan strooide ze er de kerrie over en roerde er de gekookte macaroni doorheen. Op tafel stond een flesje Maggi en daarmee brachten we deze onverslaanbare combinatie van zoet, vet en zout verder op smaak.
Vandeweek was ik een dag op stap met een dierbare vriendin. Wij delen alles op boekengebied, dus ik vertelde over dit boek en met name over de macaroni.
“Ja!” zei ze “Dat maak ik nog steeds, in de vakantie. Lekker makkelijk en hartstikke lekker.”
En inderdaad, het is ook vast onderdeel op onze campingtafel. Er gaat altijd een blikje Smac en een pak macaroni mee in de caravan. Sweet memories……!
Geef een reactie