Vanmorgen om 11.00 uur zou de stamceltransplantatie plaats vinden.
In verband met de logistiek werd dat 14.00 uur.
Alles werd in gereedheid gebracht in de sluis tussen Gerards kamer en de gang en met twee verpleegkundigen en arts werd de procedure opgestart.
De stamcellen kwamen uit de diepvries, 5 zakjes in totaal.
De diepvrieszakjes worden ontdooid
Die zakjes werden in een bak met heet water één voor één vliegensvlug ontdooid en daarna onmiddellijk aangesloten op het infuus.
Binnen een half uur waren alle vijf zakjes er doorgedruppeld.
Gerard voelde aan een soort kriebel achter in zijn keel dat de cellen binnenkwamen.
Het gevoel van ‘de nieuwe start’.
de nieuwe stamcellen druppelen binnen
Dit was het laatste stukje van de behandeling.
De komende week blijft het nog lastig met alle bijwerkingen van de kuren van de afgelopen dagen.
Hij voelde zich vandaag absoluut niet fijn.
Hij was erg misselijk kon geen eten binnenhouden.
Halverwege de middag kwam de verpleegkundige vertellen dat ze voeding gingen toedienen via het infuus. Ze bracht een speciaal slangetje daarvoor aan aan het apparaat. Toen vroeg Gerard droog: “Kan ik dan nog kiezen wat ik te eten krijg?”
“Ja hoor” speelde de zuster het spelletje mee, “zeg maar wat je graag lust.”
Wortelstamppot leek hem wel lekker.
“Oké. Dan doen we dat. Zonder kleur en zonder smaak.”
Humor is overwonnen droefheid zei 
Godfried Bomans destijds al.
Toen hij aan het einde van de middag weer rechtop kon zitten hebben we samen een hele stapel kaartjes opengemaakt, voorgelezen en op het prikbord achter hem gehangen. Het behoeft geen nadere uitleg wat dat met een mens doet; bedankt alle afzenders en ook voor de bemoedigende mails en appjes. Het ontbrak Gerard vandaag aan energie, hij hoopt morgen weer zelf een bijdrage te kunnen leveren.
Geef een reactie