Vandaag kwam mijn moeder op bezoek. Vanmorgen om 10.30 uur zaten we samen aan de koffie. We aten tussen de middag haar lievelingseten: andijvie (uit eigen tuin) met een gehaktbal en vanmiddag reden we naar Groningen en bezochten we Gerard in het ziekenhuis.
Voor mijn moeder is dat spannend. Ze komt nooit in Groningen en in haar beleving is het een wereldstad. Is het ook natuurlijk. Ze kijkt zich de ogen uit; zoveel verkeer, zoveel gebouwen die allemaal bij het UMCG horen, zo’n groot ziekenhuis, wat een gewacht bij al die stoplichten….. in Smilde zijn helemaal geen stoplichten! Ze was opgelucht dat ze bij Gerard op bezoek was geweest. Ze kon zich er niet zo goed een voorstelling van maken en in haar gedachten is het kennelijk erger geweest dan het in werkelijkheid is. We hebben met z’n drieën een kop thee gedronken en Gerard zat er even gewoon op een stoel bij.
Deze dag was er één met een zilveren randje. Vanmiddag na het eten vertelde ik mijn 
moeder dat ik me bezig ga houden met een levensboek voor haar. Op internet had ik een format gevonden aan de hand waarvan je zo’n boek kunt maken. Details ga ik hier niet noemen, maar het was heel bijzonder om mijn moeder te horen vertellen over haar vroegste jeugd. Ze is niet zo’n verteller, maar met de juiste vragen kwamen er prachtige verhalen uit.
Die ik nog nooit had gehoord!
Het andere goede nieuws van de dag is dat Gerard vandaag weer ‘gewoon’ heeft gegeten en dat dat goed is gegaan. Vanavond had ik hem nog even aan de telefoon: het heeft nog beslist niet over, hij is nog erg moe, maar het gaat in ieder geval weer de goede kant op!
Geef een reactie