Gistermorgen hadden we een vervolgafspraak bij de hematoloog in het UMCG.
Was deze arts de vorige keer nog wat voorzichtig in zijn bewoordingen ( “de ziekte manifesteerde zich wel heel grillig, we kunnen nog niet te veel op de zaken vooruitlopen….” ) deze keer was hij ronduit positief. “De stamcellen doen het goed. De bloedwaarden zijn een stuk beter dan de vorige keer. Zo goed, dat een lichte dosering van een medicijn om de ziekte van Kahler permanent te onderdrukken niet nodig lijkt.”
Mede hierom adviseerde hij ons om niet mee te doen met het onderzoek waar ik op 28 december >>> over schreef. “Hier heeft u zelf geen enkel voordeel van, sterker nog, het geeft kans op bijwerkingen waar u nu niet op zit te wachten.”
Het laatste stukje van het stamceltraject ziet er als volgt uit: over twee weken wordt er weer een beenmergpunctie gedaan. Daaraan kan men goed zien of de stamceltransplantatie is aangeslagen. Tien dagen na de punctie hebben we dan een afsluitend gesprek met de hematoloog, waarin definitief wordt bepaald hoe zaken verder gaan lopen. Het is niet zo dat de ziekte van Kahler dan over is; het is een chronische ziekte waarbij je altijd onder behandeling blijft staan van een internist. Maar die behandeling kan dan weer plaats vinden in het Martiniziekenhuis waar we destijds ook zijn begonnen.
Natuurlijk gaat het herstel Gerard zelf niet hard genoeg. Maar als je ziet waar hij vandaan komt mogen we heel tevreden zijn.
Hij gaat beginnen aan een revalidatietraject bij Beatrixoord (die hadden wel een lange wachttijd trouwens…).
Verder komt er heel voorzichtig weer wat haar door en kan hij het wandelen al langer dan een half uur volhouden.
We durven weer voorzichtig vooruit te kijken: na februari kunnen we vakantieplannen gaan maken!
Geef een reactie