Afgelopen woensdag kreeg ik een meelevende mail van een gemeentelid.
Hij en zijn vrouw zijn volgers van mijn blog en vroegen zich af hoe het met Gerard is.
“Geen bericht, goed bericht?” vroeg hij zich af.
En inderdaad: het is al even geleden dat ik schreef over Gerards gezondheid.
Er verandert ook niet zoveel. Hij moet zich nu weer om de dag scheren en zijn hoofdhaar komt voorzichtig terug. Hij komt heel langzaam weer op een acceptabel conditie-niveau: drie kwartier stevig wandelen of fietsen is al weer goed te doen.
Toen Gerard begin december werd ontslagen uit het UMCG werd het vervolgtraject besproken: na een maand of twee gaan we een beenmergpunctie doen. Aan de hand daarvan kan worden vastgesteld of de stamceltransplantatie heeft aangeslagen en hoe de conditie van het beenmerg is. Die beenmergpunctie heeft gistermorgen plaatsgevonden. “Dat is geen feest” zegt Gerard daarover, maar het moet nu eenmaal.
Volgende week vrijdag, 12 februari, hebben we een gesprek met de hematoloog over de uitslag van de punctie. We zijn heel benieuwd.
Bij de mail van bovengenoemd gemeentelid zat ook een link naar een YouTube-filmpje.
Hij plaatste daarbij de opmerking: “Lachen hoort er ook bij”.
Zo is het, doen we ook regelmatig.
Het heet “Pass the salt” (klik hier >>> om het filmpje te bekijken)
Heel herkenbaar.
Geef een reactie