Vanmorgen ging ik op de koffie bij een vriendin, samen met een andere vriendin.
Onze dochters (nu 22) zaten bij elkaar in de klas op de basisschool.
We hadden elkaar een tijdje niet gezien: er was van alles gebeurd.
Kwamen onze levens 15 jaar geleden redelijk overeen, tegenwoordig zitten we alle drie in een andere fase.

Van de ene vriendin zijn al  drie van de vier dochters getrouwd en die hebben ook alle drie een kind. Vriendin en haar man zijn opa en oma en hebben het daar af en toe flink druk mee.
Bij de andere vriendin zijn de twee zonen en twee dochters alle vier nog thuis. “Gezellig, maar ook wel druk” zegt ze daarover.
Wij zitten in de tussenfase: dochters niet meer thuis, niet samenwonend en geen kinderen.

Vanmorgen stond ik bij een foto-wand in het huis van de eerstgenoemde vriendin: trouwfoto’s van de dochters (die nog bij ons op het kinderkoor hebben gezeten), groepsfoto’s en foto’s van de kleinkinderen.
Het deed me denken aan het lied “Sunrise, sunset” uit de musical Fiddler on the roof.
De oudste dochter van Tevje en Golde trouwt en men zingt het lied “Sunrise, sunset”
Dit zijn de woorden van het refrein:
Sunrise, sunset
Swiftly fly the years
One season following another
Laden with happiness and tear
(Zonsopgang, zonsondergang, de jaren vliegen voorbij,
het ene seizoen volgt het andere op, vol van blijdschap en tranen.)
Het gevoel dat ons allemaal wel eens overvalt; waar is de tijd gebleven?
Waren de kinderen maar zo kort klein? Zijn ze nu al getrouwd?
Wanneer is dat dan allemaal gebeurd……

Hierbij een link >>> naar een fragment van vijf minuten uit de musical-film “Fiddler on the roof”.Fiddler-On-The-Roof
Bij zonsondergang zien we de families uit hun huizen komen op weg naar de bruiloft.
Mooie beelden van een joods huwelijk met alle bijbehorende rituelen, inclusief een baldakijn. De muziek is prachtig in deze musical. Meeslepend. Ontroerend.
Nog niet gezien? Huur een DVD en ga hem kijken!