Spannend. Gisteravond hadden we de laatste reguliere repetitie met het kwartet. (zie 9 februari >>>) A.s. zondagavond zingen we in de vesper. Met bas Jaap en sopraan Piety hebben we vijf repetities gehad.
Zingen in een kwartet is een heel andere ervaring dan zingen in een koor. Als je dan de draad van je eigen melodie even kwijt bent zingen de anderen van jouw stemsoort wel door, maar als je de enige bent valt het wel op. De eerste repetitie-avond verkenden we de muziek en zochten we de partituren bij elkaar (daarbij geholpen door cantrix Erica en haar enorme muziek-bibliotheek.)
De tweede repetitie was het nog erg zoeken.
Er is namelijk geen dirigent. Met elkaar buigen we ons dan over de muziek. Het keyboardje van de familie Smith helpt ons daar bij. “Wat is dat nou voor een noot daar?” Even samen puzzelen. “Wat is mijn beginnoot, ik heb m niet.” Even terug. Noe, noe, … 
Maar we kwamen er prima uit. Iedere week ging het een stukje beter en gisteravond hebben we met elkaar geconstateerd dat we de stukken kennen.
Dat wil niet zeggen dat het zondagavond vlekkeloos zal gaan. Zenuwen spelen op dat soort momenten ook een rol. Erwin Wiersinga is zondagavond de organist, wij hebben een groot vertrouwen in hem en zijn vakmanschap: het wordt vast een mooie vesper.
Maar het blijft spannend.
Geef een reactie