7 mei: Casper.

“Ik gao Casper zo eem een drei um de oren geven” zee ik gusteraomnd nao ’t eten. Gerard vindt dat nie gek. Casper is namelijk oonze theepot.
Daor zit een hiel verhaol an vaste.

Vrogger haar ik glazen theepotten met een theelochie d’r under. Vun ik gezellig. Maor glazen theepotten moe’j ofwassen en d’r sneuvelde nog al ies iene. Toen ik veur de zoveulste keer een theepot kapot tikte met de ofwaskwaste was Gerard d’r hielemaol klaor met.
“Ik zal wel ies een neie theepot ophalen!”
Hij kwam thuus met een thermos-theekan. “Huuft gien lochie meer under en tik ie maor zo nie kapot”.
Praktische instelling. Vrogger bouwvakker west.

Wij namen de pot in gebruuk en sinds die tied heurde ik hoge piep-geluudties. Het klunk as of ie een ballonne leeg laot lopen en de opening wat ofkniept. En dan hiel zachies.
“Waor komp dat gepiep toch vot. …” vreugen wij oons af.
Computer naokeken. Keukenkassies bij langs west.
“Wij zult toch gien spoken in huus hebben?” grapte ik tegen Gerard, maor under tussen vun ik ’t wel griezelig.
Nao een week of wat kwam ik d’r achter. Het was de neie theepot. As die nao het theedrinken blef staon, dan ontsnapt er hiel of en toe wat lucht en dat piept. A’j de pot dan eem lös doet ontsnapt de lucht in ien keer en is het gepiep over. Het spook was ontmaskerd. Daorum het oonze theepot nou Casper. Naor “Casper het  vriendelijke spookje”, een tekenfilmfiguurtie van vrogger.
Casper möt dus of en toe een drei um de oren hebben.
Ien spook kunt wij hier an de Boskamp nog wel an.