Al een aantal maanden volg ik de blogs van Sander de Hosson.
Sander is longarts in het Wilhelminaziekenhuis in Assen.
Zijn specialisaties zijn longkanker en palliatieve zorg (stervensbegeleiding).
Hij raakte mij met een column in het Dagblad van het Noorden in de bijlage ‘Gezondheid & co’. Sander schreef over iemand die helemaal niet meer gezond was, die ging sterven en hij deed dat op zo’n mooie en integere manier dat ik meer wilde lezen van hem.
Sander schrijft geen vrolijke verhalen.
Hij schrijft indringende blogs over situaties waar hij in zijn werk tegenaan loopt.
Altijd schrijft hij over zijn mededogen met de patiënt en hij laat kritiek doorklinken op de geneeskunde, met name over het ‘alsmaar doorbehandelen omdat het kan’, waarbij aan de kwaliteit van leven voor de patiënt voorbij wordt gegaan.
Wat goed dat iemand zich zo kwetsbaar op durft te stellen en ons laat delen in wat de dokter vindt en denkt. Die ons een kijkje gunt in de belevingswereld van de mens achter de longarts. Een mooi mens in dit geval.
bea
Vandaag, 16 juni, is de sterfdag van mijn moeder… En ik heb zo even alle blogs van Sander de hosson gelezen… Een van mijn gedichten begint met de regels: sterven is niet zomaar dood gaan, sterven is een heel proces… Als ik dan Sanders verhalen lees blijkt dat beaamt te worden. Dank voor het aangeven van deze indringende verhalen. Liefs, bea
bea
beaamd met een d uiteraard. suf…