Daphne Schippers won gisteravond voor Nederland goud op de 100 meter sprint. Ook Churandy Martina heeft gevochten voor goud op de 200 meter. Hij werd eerste, maar hij werd gediskwalificeerd. Hij had met z’n voet op de witte streep van het baanvak gestaan. Eerst zagen we beelden van een uitzinnige sportman, daarna zagen we hem ineengedoken zitten. Verslagen, zijn verlies verwerkend in z’n eentje. Zo zien we hem niet vaak.
In het interview daarna zagen we een teleurgestelde man. ‘Dat is niet goed, man’ en hij keek weg van de camera.
‘Als het zo is, dan is het zo. Dan kan ik er niks aan doen.’
Geen verwijten, geen scheldpartij.
En daar was ook die prachtige lach van hem weer.
De presentator van het sportprogramma zei: “Zelden iemand zo mooi een nederlaag zien accepteren.”
Het tekent de mens achter de hardloper: je verlies nemen kost meer energie dan het behalen van een overwinning. Op zijn website laat hij het volgende weten: ‘Regels zijn nu eenmaal regels. En sorry dat ik jullie heb teleurgesteld, maar ik maak het goed in Rio.’
Respect en bewondering; wat een bijzondere sporter.
Geef een reactie