Vanmiddag was er een officiële opening van het nieuwe buurtspeeltuintje bij ons in de straat. Er hingen slingers en ballonnen en de hele buurt, jong en oud, had zich verzameld rondom de speelattributen op het grasveld onder de bomen. De wijkbelangenvereniging van ‘Middenveld’ in Roden had zich hiervoor ingespannen. Er was drinken, er waren toespraken en de plaatselijke pers was aanwezig om foto’s te maken. Die zien we volgende week in het Roder Journaal. Of in De Krant.
Wij wonen in deze buurt vanaf 1989. De buurjongetjes, die destijds nog door hun moeder naar school gebracht werden (ze wonen allebei even verderop in straat), stonden nu zelf als trotse vaders met hun zoontjes bij een beweeg-apparaat. En het puber-overbuurmeisje van toen heeft een mooie dochter van 7 en een stoere zoon van vijf. Die heel lief een bekertje drinken voor mama en oma haalde. Oma had ik al een tijdje niet gesproken omdat ze zeven jaar geleden al is verhuisd, dus we hebben de schade even weer ingehaald.
Ik ga graag naar zulke bijeenkomsten. Ongedwongen babbelen met Jan en Alleman. “Weet je al dat Jolanda dat huis op de hoek heeft gekocht?”
“Hoe ist met de wichter? Gien iene meer thuus dunkt mij”.
“Geesje gung ok wel hard achteruut de leste tied.”
“Heb ie nou ok al zu’n e-bike jong?”
Zomaar wat flarden van de gesprekken; het was mooi weer, dus menigeen zat wat later aan tafel dan anders.
Wij aten vanavond tagliatelle met tonijn, broccoli en gorgonzola. Over het algemeen heb ik mijzelf aardig in de hand als het om eten gaat. Eén bord vol schep ik op en daar laat ik het bij. Vanavond heb ik twee keer opgeschept. Het bord helemaal leeggeschraapt. De pan uitgeslikt. En de opscheplepel….is ’t niet verschrikkelijk?
Verschrikkelijk lekker dan hè?
Wil je dit ook eens eten? Klik dan hier Recept tagliatelle met tonijn & gorgonzola voor een PDF met het recept.
Geef een reactie