Twee jaar geleden stonden we met de caravan twee weken op boerencamping Oes Stekkie >>> in Nijeveen. We hebben daar genoten van een heerlijke vakantie en iets ontdekt op het gebied van bewegen wat Gerard en ik allebei leuk vinden: tafeltennissen.
Toen wij op een avond met een volle teil afwas naar het spoelkeukentje liepen was daar al iemand aan het afwassen en er stond iemand te wachten.
Wij gingen daar niet op wachten. We zetten de teil binnen op de grond en bedachten dat we dan wel even een spelletje konden doen.
In de speel-schuur van Oes Stekkie in Nijeveen
Achter de grote baanderdeuren was een spelletjesschuur voor de kinderen en daar stond ook een tafeltennistafel. Even proberen.
Het was een groot succes. Niet dat we het heel goed konden, maar we tikten toch regelmatig rally’s van 5-6 ballen, voor beginners niet gek. Al snel zei Gerard: “We kunnen wel even met punten doen.” Man en Waninge = competatief. Hij legde mij de spelregels uit en hij won de eerste set. En de volgende drie ook. Gek hé?
Toen had ik ‘het zwait veur de kop’ en gingen we afwassen.
De avonden daarop deden we iedere avond na de afwas een potje tafeltennis en warempel: ik won ook wel eens een set.
Dit jaar vroeg Gerard een tafeltennistafel voor zijn verjaardag. Op Marktplaats vonden we in Roden een mooie, opklapbare tafel voor een acceptabele prijs. Die staat nu opgeklapt in de nieuwe schuur, maar komt er bijna iedere avond na het afwassen uit.
Vier sets doen we. In het kader van ‘meer bewegen’ is dit verjaardagscadeau van grote toegevoegde waarde. Ik heb alleen nog nooit gewonnen; 2 – 2 is tot nu toe het hoogst haalbare. Ik vind troost in de Olympische gedachte ‘meedoen is belangrijker dan winnen’.
Geef een reactie