Frea met papa op een huwelijk in 1989
Toen onze kinderen klein waren gingen mijn ouders langdurig op vakantie. Minstens vier weken. Dan zagen onze kinderen opa en oma vier weken niet! Dat was lang. In Frea’s fotoboek zit een kaartje van opa en oma voor haar uit Oostenrijk waar de randen van versleten zijn: twee weken lang liep ze daarmee rond.
Het is heerlijk als opa’s & oma’s zo’n goede band hebben met hun kleinkinderen. Dat is niet vanzelfsprekend en wij hebben het ook altijd gekoesterd.
Harriët als drie-jarige op de WC
Als ze terugkwamen, bruin verbrand en vol verhalen, kwamen de kinderen eerst aan de beurt. Ze namen altijd een cadeautje voor ze mee: boerderijdieren, een boekje, stiften, in ieder geval geen grote, dure dingen.
Eén keer namen ze iets duurs mee. Het was mijn vaders idee. Ze gingen al jaren op vakantie naar Zuid-Duitsland en Oostenrijk en hij vond de klederdracht daar erg mooi. Het heet een dirndl >>>. Ik heb er zelf vroeger als kind ook één gehad met zo’n schortje en een wit kanten bloesje.
Mijn ouders wilden er graag ook één voor Frea kopen.
Carlijn met oma op de bank
Ze brachten in 1988 een kleuter-dirndl mee, voor een meisje van 3 jaar.
Omdat wij drie dochters hebben, hebben ze alle drie iets aan dit cadeau gehad en ze hebben het ook veel gedragen. Dat het een duur ding was kun je nog zien. Het hangt namelijk nog steeds in een kast bij ons boven en je kunt amper zien dat het gedragen is; de kleur is nog steeds heel mooi. En dat komt niet omdat het niet vaak gewassen is…… een kindje van 3 houdt haar kleren niet mooi schoon. En onze kindjes helemaal niet.
Op deze pagina drie foto’s van onze drie dirndl-meisjes.
Geef een reactie