Gisteren had ik een volle werkdag: veel afspraken, veel dingen uitwerken, veel losse eindjes afhechten (ik ben een breister hé?), kortom lekker bezig.
Thuis heb ik bij ‘lekker bezig’ altijd de radio aan, maar op mijn werk wordt dat niet op prijs gesteld.
Inmiddels heb ik ontdekt dat ik wel radio kan luisteren zonder dat mijn collega’s mee hoeven te luisteren.
De oortjes van mijn MP-3 speler passen ook in mijn werkcomputer, zodoende begint mijn werkdag met Henk en Manuela (Wekker Wakker) en drink ik koffie met Jan Steeman (Arbeidsvitaminen). Wil iemand praten of gaat mijn telefoon, dan gaan de oortjes onmiddellijk uit.
Teddy Scholten
Gistermorgen kwam er weer zo’n liedje voorbij waarbij de herinneringen spontaan naar boven kwamen. Als er in mijn jeugd iemand Piet heette, dan zong mijn vader altijd: “De mijne heet Piet, doodgewoon Piet…!”
Het bijbehorende liedje hoorde ik gisteren voor het eerst; het wordt gezongen door Teddy Scholten.
In keurig Nederlands zong ze over de oer-Hollandse naam Piet. Wat een leuk liedje! Hierbij een link >>> naar een Youtube-video
Ze zong het in 1959, buitenlandse namen waren kennelijk toen ook al in zwang.
What’s in a name? Soms best veel.
Gerard en ik hebben voor onze kinderen Noord-Nederlandse namen gekozen.
Freerkien, (Frea) Harmina (Harriët) en Cornelia Trijntje (Carlijn).
Daarmee hebben we de namen van onze ouders en tante Trijn verbonden met die van onze kinderen en het belang van de familiebanden onderstreept.
En overigens: de mijne heet Geert. Doodgewoon Geert.
Geef een reactie