Vorige week voerde ik een skype-gesprek met dochter Frea in Nottingham. Naast haar op de bank zat Jon, haar Engelse vriend waar ze mee samenwoont. Het is heerlijk om het stel zo gelukkig te zien, het maakt het gemakkelijker om te aanvaarden dat ze zo ver weg zit.
Voordat Jon en Frea verkering hadden hoorden wij al verhalen over hem. Jon zat bij haar in het toneelgroepje en had bijzondere hobbys. Hij deed bijvoorbeeld aan zwerkbal….. een spel dat ik alleen kende uit de Harry Potter boeken waarbij deelnemers op bezemstelen vliegend op zoek gaan naar een klein balletje.
“O? Hoe dan?”
“Nou, zonder bezems maar wel dezelfde spelregels.”
Dus.
Verder kan Jon haken en breien.
Frea aan de tap in ’the Johnson Arms’ in 2012
In ’the Johnson Arms’, de kroeg waar Frea werkt was hij met vrienden iets komen drinken en Jon had zitten haken. Frea had zich er natuurlijk tegenaan bemoeid en kennelijk was er een enorme klik tussen haar en Jon, want de vaste gasten, ’the locals’, constateerden dat Frea het wel heel leuk had met ’that guy who likes to crochet’.
Een paar weken later draaide Frea een late bardienst in ’the Johnson Arms’.
Jon, very in love, stuurde haar een appje: “Good night honey…”
Frea grijnsde verliefd naar haar telefoon.
Eén van the locals vroeg: “Why are you smiling at your phone?”
Frea: “Someone calls me honey!” 
Waarop de stamgast suggestief vroeg: “Does he like to crochet perhaps….?”
Nu woont ze dus samen.
Hij haakt nog steeds.
Toen ze een half jaar verkering hadden had hij een zelfgemaakt cadeautje voor haar: een gehaakt groen dinosaurusje.
Hoe origineel!
En nee: daar is geen patroon van, hij bedenkt het ter plekke. Dat schreef ik dus al: hij heeft bijzondere hobby’s. Maar hij past prima bij onze familie.
Frea zette de afgelopen week ‘de Elstar-appels met de sticker’ (6 september) op haar blog met de opmerking:
My parents planted a tiny apple tree and are now confusing the neighbors by putting brand stickers on the apples from the tiny apple tree.
This explains so much about my family.
Geef een reactie