Toen we deze zomer tijdens een iets verregende fietstocht langs de IJssel fietsten (zie 11 augustus >>>) stonden er in de bermen klaprozen en zomermargrieten. Ook zagen we een heleboel blauwe korenbloemen. In mijn met muziek doordrenkte brein popt dan het liedje “Blauwe korenbloemen” op, in 1971 op de plaat gezet door de zusjes de Roo uit Emmen. Een enorme hit en een enorme smartlap: ik blèèèr het luidkeels mee! Als ik alleen thuis ben……
…. pluuuhkte jij voohoor mij…..
“Kiek, blauwe korenbloemen” zei ik, waarop Gerard spontaan de eerste regel van het lied inzette.
Hij kent dit liedje ook, omdat we het hebben gezongen op het afscheidsfeest van juf Renny Bron van basisschool ‘de Haven’ in 1998.
De ouders van destijds was gevraagd om op een soort bonte avond iets voor Renny te doen.
Wij zongen met een groep ouders (de latere Havenstappers) o.a. dit lied met de volgende tekst als refrein:
Zij gaat ons verlaten
Wij zijn niet meer blij.
Zij gaat naar de Woldzoom
Zonnige dagen, die zijn nu voorgoed voorbij.
Je kunt het zo meezingen als je op bijgaande link >>> klikt.
Wij zongen het destijds met veel gevoel voor dramatiek en met een snik in de stem; wat ik me er van herinner is de onbedaarlijke lol die we die avond hebben gehad met elkaar.
Het afscheid was vervelend (voor ons), maar het feest was onovertroffen.
Wat zo’n korenbloem al niet in mijn hoofd teweegbrengt.
Geef een reactie