youpIn mijn zomervakantie hoorde ik op een avond in het programma ‘Volgspot’ van Hylco Span het lied “Niemand weet hoe laat het is” van Youp van het Hek.
Dat lied kende ik al, het komt uit zijn oudejaarsconference van 1989.
Toen heb ik het ook gehoord.
“Goed lied” vond ik toen.
Maar toen was ik achter in de 20 en in die zomer bevallen van onze tweede dochter.
Dan sta je heel anders in het leven dan halverwege de vijftig met een erfelijke vaatziekte.

Later hoorde ik nog eens flarden van het lied tijdens een documentaire over Van het Hek.
Ik was bezig met het levensboek van mijn moeder (foto’s scannen) toen het lied voorbij kwam. Aandachtig luisterde ik er naar; dat kwam wel binnen.
Vandaag plaats ik de tekst op mijn blog; afgelopen week gebeurde er weer iets in mijn omgeving dat me weer deed denken aan dit lied.
Om nog eens over na te denken en me steeds weer in te prenten: vier het leven!

Vannacht in m’n slaap word ik plots overvallen
straks komt een auto en die rijdt me kapot.
Wanneer zal de dood zijn fiets bij mij stallen?
Wat zal mijn clou zijn? Hoe is mijn plot?
Misschien zegt de dokter: ‘Meneer,  nog twee maanden’
en word ik door een slepende ziekte gesloopt.
Men zegt dat dat beter is voor nabestaanden
maar twee maanden pijn is toch niet wat je hoopt….
“Deze dag is de eerste van de rest van mijn leven!”
dat denken er velen bij hun ontbijt,
terwijl ik altijd denk: “Ik heb nog maar even
dit wordt de laatste van een prachtige tijd.”
Dus moeten we dansen en moeten we vrijen,
moeten we lachen en drinken vol vuur.
Lief hou me vast want nu ben ik nog bij je
tijd is toch geld, dus het leven is duur
en ik merk elke dag dat ik me vergis
en dat er dan nog een uur over is.

Jij mag niet doodgaan en ik wil niet sterven,
laat staan onze liefste, denk niet aan ons kind.
Zijn dood zal ons leven voor altijd bederven
terwijl ze misschien een hemel daar vindt.
Niemand mag doodgaan, niemand verdwijnen,
maar je weet net als ik, er gaat steeds zoveel mis
met auto’s en veerboten, vliegtuigen, treinen,
niemand weet hoe laat het is.
Is het vijf voor twaalf of net half zeven?
Hoeveel uur heb ik nog of rest mij een kwartier?
Hoelang mag ik doorgaan nog doorgaan met leven?
Ik heb echt geen idee en ik grijp het plezier.

Dus moeten we dansen en moeten we vrijen
moeten we lachen en drinken vol vuur.
Lief hou me vast,  want nu ben ik nog bij je
tijd is toch geld dus het leven is duur.
En ik merk elke dag dat ik me vergis
en dat er dan nog een uur over is.

Ik weet als ik later groot ben
en ook bijna dood ben,
dan is al die angst niet nodig geweest
maar altijd de bangste, altijd die angsten
maakte mijn leven tot een schitterend feest!
Want we hebben gedanst en we hebben gevreeën,
we hebben gelachen en gespeeld met het vuur.
God verbood wat we allemaal deden
leef toch je leven als je allerlaatste uur!

Klik hier >>> voor een filmpje op You Tube.
Een uitvoering met een klassiek strijkje.
De man kan niet echt mooi zingen; maar wat een prachtig lied.