20 december: geen blog.
Die dag was zo vol dat er geen tijd overbleef om iets te schrijven.
Nou, dan niet.
Dat betekent natuurlijk niet dat er ook geen ‘waarde van de dag’ was, het was juist een heel waardevolle dag.
Gistermiddag was er om 16.00 uur een eindejaarsbijeenkomst van de afdeling waar ik werk. ‘Mijn manager’ en ik zongen een Christmascarol, ik mocht het verhaal van Pieter >>>  voorlezen en uit haar toespraak haalde ik de volgende woorden: “Hoe weet ik of ik het goede doe? Daarbij maak ik altijd dezelfde afwegingen:  Is het vriendelijk? Is het rechtvaardig? Is het ruimhartig? Geeft het ruimte, kunnen we er bij lachen? Dan is het goed. Is het vol met woede, wrok of gericht op het eigen belang en het eigen gelijk? Dan is het niet gericht op een positieve ontwikkeling en in strijd met de waarden waar ons bedrijf voor staat.”
Wijze woorden. Deze afweging kun je maken bij elke beslissing die je neemt.
Om 19.30 uur werkten Gerard en ik mee aan het kerstfeest van de Passage in Smilde. In de zaal waar wij in 1983 onze bruiloft hielden ontmoetten we weer allerlei mensen die we kennen van vroeger. Zo was daar bijvoorbeeld buurvrouw ’tante Betty’, waar ik als klein meisje naast woonde. Zij vertelde over het moment dat wij elkaar leerden kennen. Zij kwam als nieuwe buurvrouw op bezoek bij mijn moeder. Als drie-jarige (ik stotterde in die tijd) was ik vooral geïnteresseerd in de inhoud van haar tas. Nadat ik een tijdje had staan drukkelen sprak ik de gevleugelde woorden: “He-he-he-‘j ok soekelao in de tasse?”
53 jaar later wordt ik daar nog steeds mee geplaagd. En nee, ze had weer geen chocola in haar tas…..
Gisteravond om 21.00 uur zaten we aan de koffie op de verjaardag van Gerards broer. We hadden natuurlijk af kunnen zeggen, maar dat is in de familie Waninge eigenlijk niet de bedoeling.
We hadden het ook niet willen missen. Zwager en schoonzus ontvingen ons in hun nieuwe huis en lieten trots zien hoe het was geworden. Het was nog niet helemaal klaar, maar al wel bewoonbaar.
We dronken een glas, aten lekkere hapjes en genoten van elkaars gezelschap en elkaars verhalen.

Vanmorgen moest ik eigenlijk om 08.00 uur op kantoor zitten, maar op dat moment lag ik nog in bed en hoorde de klokken van Catharinakerk.
Even pas op de plaats, ik begon twee uur later aan mijn werkdag.
Aan het ontbijt schoot ik in de lach om een afbeelding bij een bericht dat Frea had gedeeld op Facebook.
Die heette ‘9 manieren om naar Nederland te kijken’. (Klik op de foto voor een vergroting).
Erg komisch; een goed begin van de kortste dag van het jaar.
Na vandaag worden de dagen al weer langer!
Wat een aangename gedachte.