Vrijdagavond. Na een drukke week zaten Gerard en ik gisteravond met z’n tweeën aan de koffie te kijken naar de Slimste mens. En daarna keken we naar 100 jaar Toon, dat hadden we opgenomen. Lenette van Dongen nam ons mee naar het laatste stuk van het leven van Toon Hermans. Een ontroerende uitzending.

Ondertussen dacht ik na over het blog van morgen. Wat was er leuk aan vandaag?
Toen kwam ik tot de conclusie dat de vrijdagavond samen thuis het leukste was. Met een glaasje en een nootje rustig op de bank samen genieten van mooie televisie.
Dat is ook wat Toon Hermans ons altijd leerde: het geluk zit in kleine dingen.
Niet in haute couture, niet in poeha en blabla.

Als eerbetoon aan Toon vandaag een klein gedichtje van zijn hand.
Het heet ‘Geluk’

Geluk is geen kathedraal,
misschien een klein kapelletje.
Geen kermis luid en kolossaal,
misschien een carrouselletje.

Geluk is geen zomer van smetteloos blauw,
maar nu en dan een zonnetje.
Geluk dat is geen zeppelin,
’t is hooguit ’n ballonnetje.