Gisteren gingen we op bezoek bij familie van familie. Voor de volwassenen had ik een grote bak narcissen meegenomen, voor de kinderen (meisje van 6, jongetje van 4) een boek. Een boek over auto’s met drie kleine autootjes er bij leek me we wel wat voor het jongetje, voor het meisje had ik ‘Barones van Stippeltje’ >>> van Marieke van Hooff meegenomen.

Op internet had ik gelezen dat het een leuk voorleesboek is. Er zit ook CD bij waarop het hele boek voorgelezen wordt met bijbehorende liedjes. Het gegeven van het boek sprak me wel aan. De barones moet haar kasteel uit van meneer Hapsie, want haar geld is op. Ze kan geen bedienden meer betalen en moet nu zelf het huishouden doen. Gelukkig schiet Handige Harry haar te hulp.

De cadeautjes vielen goed in de smaak. Halverwege de middag vertelde het jongetje mij al iets wat ik graag hoor: “Jij is lief!”
Gerard is echter van ons tweeën degene die altijd erg bij kinderen in de smaak valt. Hij las de eerste twee hoofdstukken uit het boek van Barones van Stippeltje voor. Als de barones iets zei praatte hij met een hoog en bekakt stemmetje. Meisje vond het prachtig. Ook later in de algemene gesprekken zei Gerard af en toe nog iets op dat toontje.
Toen het meisje later tussen ons in op de bank zat vertrouwde ze mij toe: “Hij is wel een beetje vreemd, hoor…”
Wist ik al lang.