14 maart: Bordje pap voor de hond.

Afgelopen zaterdag was ik bij mijn zwager en schoonzus.
Met de schoonzussen hebben we af en toe ‘schoonzusjesdag’ en de mannen hadden bedacht dat ze als broers en zwagers ook wel eens iets konden afspreken.
Het werd een ‘High beer’>>>  in de Huiskamer in Ansen.
De heren hebben zich prima vermaakt.

Ondertussen ging ik even naar mijn moeder en rond etenstijd schoof ik aan tafel bij schoonzus Ali; we aten een heerlijke pasta-ovenschotel.
Neef Bart was er ook. Die was natuurlijk druk omdat zijn vader er niet was.
Op een gegeven moment verdween hij met een bord pap naar achteren.
Hij ging de hond voeren.
Met pap?

De hond bleek een nest jongen te hebben en werd twee keer per dag verwend met een bord pap. “Dit moet je echt even zien tante Ada, hartstikke leuk die kleintjes.”
Hij had geen woord te veel gezegd.
Schattig.
Onweerstaanbaar.
Ik maakte wat foto’s en dacht aan wat mijn meiden in dit geval hadden gezegd.
‘Skattiewattie! Adorable! of woorden van gelijke strekking.
Deze foto stuurde ik via de gezins-app naar de dochters toe.

10 seconden later kreeg ik de eerste reactie:
“IK WIL DIE. ALLEMAAL!”
Uit Engeland kwam het volgende berichtje: SEND THEM TO ME PLEASE!
Ze moeten volgens mij nog even sparen…..