31 maart 1967

Zaterdag ging ik met mijn moeder en mijn broer naar Zoetermeer. Mijn moeders jongste zus Lammie en haar man  Albert vierden hun 50- jarig huwelijk. Van alle tien Boelen – kinderen is zij de enige die in de randstad woont. In een verder overwegend Drentse familie vallen haar man en kinderen alleen al op door hun taalgebruik met een prachtig Rotterdams-achtig accent.

Maar gistermiddag waren wij degenen die opvielen. In een zaal vol familie, vrienden en buren waren we met een klein Drents clubje. Maar o, wat was het heerlijk om iedereen even weer te zien en te spreken. Er werden herinneringen opgehaald en mooie momenten gedeeld. Er was een PowerPoint met foto’s van de huwelijksdag van 50 jaar geleden, gemaakt door nicht José. Die ik trouwens eerst amper herkende: ze was wel 45 kilo afgevallen! En neef Harry, nog geen 50, was al opa van twee kleinkinderen! Neef René (niet gehinderd door enige vorm van bescheidenheid omtrent zijn flamboyante verschijning) kwam bij ons aan tafel zitten met de woorden: “De knapste man van de familie komt hier effe bijsitte!”

Tijdens de borrel kwamen de oude familieverhalen op tafel. Hoe tante An, schuchter meisje uit Arnhem, voor het eerst bij de familie Boelen kwam.
“Lust joe wel soep’nbrij?” Aan de manier waarop het werd uitgesproken had An besloten om het maar niet te nemen. Het bleek gewoon karnemelkse pap te zijn.
En het verhaal van de bruidegom van vandaag, in de jaren zestig de jongste zwager Albert. Hij deed als jong volwassene  een avondschool-opleiding en had op een dag zijn cijferlijst meegenomen. Mijn ome Gerrit, broer van mijn moeder, had hem toen over de tafel een kwartje toegeschoven met de woorden: “Hier mien jong, veur dien mooie rapport!”
Door het ophalen van de herinneringen en het noemen van hun namen waren ze er toch nog even bij: opa en oma Duivesteijn, opa en oma Boelen, de broers en zussen van de bruid en zwager Gijs, echtgenoot van de zus van Albert. Allemaal al overleden; maar ze maakten allemaal deel uit van onze familiegeschiedenis.

Narcissen uit Apeldoorn

Vandaag kregen we bezoek van een ander deel van de familie Boelen: Jan en Janny. Jan is de zoon van tante Annie en ome Lute.   Jaarlijks zien we elkaar twee keer en beide keren hebben we de dag te kort. Zij namen een mooi lente-bloemstuk mee.

Vanavond gaan we een boom klaverjassen met Harriët en Cees.
Eigenlijk wel druk zo in één weekend….. maar het was in meerdere opzichten een bijzonder waardevol weekend!