orde van dienst 21 mei

Donderdagavond was de laatste Cantorij-repetitie, zondag werken we voor de laatste keer mee aan een viering van de PKN-gemeente en nemen we afscheid van onze dirigente Erica.
We waren allemaal een beetje druk van ‘ongewonigheid’.
Cantrix Erica moest ons er herhaaldelijk bij halen; “jullie zingen dit slordig” “dit ging niet gelijk!’ en meer van dit soort terechtwijzingen riep ze.
Rommelig is een goede omschrijving. We zongen wat te hard en niet geconcentreerd in het begin van de repetitie. Later ging dat gelukkig een stuk beter, maar het had alles te maken met ‘de laatste keer’.

Wij hadden als verrassing voor Erica een afscheidslied gemaakt.  Dat was een tekst op de melodie van ‘Zolang wij ademhalen’, een lied dat wij allemaal wel kunnen dromen.
Vierstemmig dromen.
Iedereen had de tekst hiervan gekregen, behalve Erica.
Toen Erica aankondigde dat we Zolang wij ademhalen gingen zingen, pakten wij allemaal de tekst van het afscheidslied voor onze neus en gingen dat voor haar zingen.
Ze was blij verrast! Door de commotie was het na twee coupletten niet meer helemaal zuiver en toen we met een derde couplet wilden beginnen sloeg ze af.
“Nu eerst even weer op de goede noten. Als jullie iets voor mij zingen moet het wel mooi zijn!’ Ik vermeldde het al eerder: het is een goede dirigente!

Zondag gaan we het nog een keer voor haar zingen tijdens de afscheidslunch.
Eigenlijk had ik gedacht dat deze laatste keer emotioneel beladen zou zijn, maar dat was geenszins het geval.
De alten-rij was in tweeën gesplitst: collega Ilse en ik zaten op de achterste rij bij de mannen. Wij werden spottend ‘het alten-filiaal’ genoemd. De filiaalhouders maakte het niet uit, het plezier was er niet minder om.

Na afloop stonden we nog even na te praten en zelfs voorzitter Jaap, die toch moeite had met het opheffen van de Catharinacantorij, gaf aan dat hij het nu goed kon afsluiten.
“We hebben er met z’n allen naar toegeleefd. We weten al een tijdje dat het stopt, nu kan ik me er ook goed bij neerleggen.”

De tekst van het laatste couplet van ons afscheidslied is:
De Catharina-cantorij houdt op met haar bestaan
want Erica gaat met pensioen, ’t is haar tijd om te gaan.
Wij zullen het gaan missen, het zingen in De Deel,
maar goede herinneringen zijn er gelukkig veel!

Die goede herinneringen gaan we koesteren.
In november is de eerste reünie: het staat al in mijn agenda!