19 mei stond al vanaf december in mijn agenda.
De Nieuwe Kolk Assen, voorstelling “Moi” van Daniël Lohues.
We vertrokken mooi op tijd, want we wilden nog een kop koffie drinken in het Theater- café. Voor de kazerne stonden we in de file. Huh? In Assen?
Het was de laatste avond van de wandelvierdaagse. Bij de Witterbrug stond het zwart van de mensen. De gemeente Assen vond het kennelijk niet nodig om een alternatieve route aan te geven; we mochten het zelf bedenken. Assen zat op slot; iedereen wilde zijn/haar familie bij de finish met bloemen verwelkomen. Met de auto. Die finish was bij ‘de Nieuwe Kolk’….daar stond een een fanfarekorps te toeteren.
Zucht.

We hebben het gered en het was alle moeite meer dan waard. Deze keer had ik de CD van te voren niet gekocht, dus wat we hoorden was bijna allemaal nieuw.
Mensen, wat had ik weer een fantastische avond.
Lohues wist me vanaf het begin te boeien; hij neemt je mee zijn wereld in.
Erica. Pappe en mamme. Ome Henk en tante Neel die naar Canada emigreerden. Leven op een dorp. Irritatie over ‘dikke snakkerds’ in de kroeg. Westerlingen die loof van suikerbieten  voor sla aanzien…..het ene moment sla je je op de knieën van het lachen, vijf minuten later lopen de tranen van ontroering je over de wangen.

Dat komt enerzijds door de muziek en de teksten, anderzijds door wat er op dit moment in ons leven gebeurt. ” Maak joe waor” zingt Lohues. Zit niet steeds te blazen over wat je allemaal van plan bent, maar maak het waar. In mijn gedachten ben ik dan bij dochter Harriet, die dit weekend moederziel alleen in Londen verbleef om op straat saxofoon te spelen. “Dat wil ik m’n hele leven al een keer doen”  zei ze een aantal weken geleden “en nou ga ik het doen ook!”
Vrijdagmiddag kregen we een appje. Ze had het ontzettend naar de zin; het ging prima in Londen. Ze had al 30 pond verdiend…..
En bij onze jongste Carlijn, die in het laatste half jaar van haar opleiding zo dapper haar stage vervult bij het wijkteam van de gemeente Leeuwarden. Daar wordt ze geconfronteerd met alle facetten van het leven in de vorm van o.a. verslaving, ouderdom en verwaarlozing. Dan is 23 nog jong.
En bij de oudste Frea die haar promotie-doel donderdag bereikte.

Tranen in Assen. Van ontroering en van trots. Op onze meiden die doen wat ze zeggen. Honderden mensen zitten bij Lohues in de zaal, ieder met z’n eigen verhaal, ieder met z’n eigen achtergrond. Wat hem en zijn publiek bindt is onze Nedersaksische cultuur.
Het Drentse spreekwoord Doe zo a’j zeggen, dan lieg ie niet (ik ken het uit de serie Bartje) wordt door Lohues mooi bezongen in het lied: ‘Maak joe waor.’ Hierbij een link >>>.