De noorderzon scheen
(deel 1 van Dennis nog niet gelezen? zie >>>)
Heel af en toe kreeg ik nog wel eens een vraag “Hé, was jouw vader toen niet spoorloos verdwenen? Ooit nog wel eens iets gehoord?” Nee. Tot 3 maanden geleden.
Ik was bij Mam. Die zit altijd stipt om 20.00 uur voor het journaal en ik zat op de bank te pielen met m’n telefoon.
Opeens schreeuwde Mam: KIJK! DENNIS KIJK! PETER! PAPA!
Er was een flatgebouw ingestort in Nairobi, Kenia en Mam dacht dat ze Pap zag bij de hulpverleners. Hij keek even in de camera maar draaide zich onmiddellijk weer om.
Wel dertig keer hebben we het stukje bekeken. Mam was er van overtuigd dat ze Pap had gezien, maar de man die ze aanwees was wel erg mager en grijs. De trekken in zijn gezicht kwamen me wel enigszins bekend voor, maar hij leek niet op de papa zoals ik hem op mijn netvlies had staan.
Mam was in alle staten. Ze belde die avond nog haar hele netwerk aan familie en vrienden op. Ze moesten allemaal het Journaal terugkijken want ze had Peter gezien. En inderdaad: er waren meer mensen die Pap in die hulpverlener herkenden.
Mijn oom Wim (de broer van Pap) en ik hebben actie ondernomen. Informatie gevraagd over dat ingestorte flatgebouw, contact gezocht met de Keniaans ambassade, inlichtingen gevraagd over de hulpverleners en kwamen uit bij Artsen zonder Grenzen.
De man die wij bedoelden heette Piet. Hij deed alles op het gebied van computers voor AZG, maar die bewuste dag was het alle hens aan dek geweest, vandaar die hulpverlener-rol.
Vier dagen later had oom Wim een huilende Piet aan de telefoon. En oom Wim kon ook niet meer stoppen met huilen. Ze spraken af dat Wim naar Afrika zou vliegen voor een ontmoeting met Piet, die dus Peter bleek te heten. Dat is nu bijna 3 maanden geleden.
Bij stukjes en beetjes kwam het hele afschuwelijke verhaal boven water.
Pap was twintig jaar geleden gevlucht voor de sleur van het gezinsleven in de hoop een ander leven te beginnen als een ander persoon. Hij was begonnen op IJsland, maar vond rust noch duur. Hij werd geplaagd door schuldgevoel, had heimwee en had na een half jaar al spijt van zijn stap. Maar hij durfde niet meer terug. Hij schaamde zich verschrikkelijk voor wat hij zijn gezin en zijn familie en vrienden had aangedaan.
IJsland was het begin geweest van een reeks landen waar hij los-vaste baantjes en los-vaste relaties had gehad. Gedreven door wroeging vond hij na vijftien jaar dat hij in ieder geval nog iets nuttigs met zijn leven moest doen. Daarom had hij zich vijf jaar geleden aangemeld als manusje van alles op computergebied bij Artsen zonder Grenzen. Voor een minimumloon is hij met zijn expertise van onschatbare waarde voor de organisatie.
Pap is inmiddels weer een paar dagen in Nederland geweest en we zijn als gezin weer met elkaar herenigd. Maar ‘one happy family’ zullen we niet meer worden. Er is te veel gebeurd.
Eén ding had hij al die twintig jaar bewaard en ook meegenomen: een wollen kinderhandschoentje voor een jongetje van zes. Mam moest hartverscheurend huilen: daar had ze twintig jaar geleden samen met mij nog heel lang naar gezocht…….
Pap en Mam hebben afgesproken dat ze allebei in eerste instantie hun gewone leven weer oppakken. Ze zullen met elkaar gaan skypen en met gesprekken proberen die twintig jaar te overbruggen en weer nader tot elkaar te komen. Volgend jaar, als iedereen aan het idee gewend is en de scherpe kantjes er wat af zijn komt Pap een week naar Nederland.
Wie weet.
Klik hier De Noorderzon scheen-Dennis voor een PDF met deel 1 en deel 2 van het verhaal van Dennis in één document
Dit is het einde van de verhalenreeks naar aanleiding van het lied ‘de Noorderzon scheen’.
In deze drie verhalen komt er na twintig jaar weer contact, maar er is ook een scenario denkbaar waarbij Peter nooit terugkomt.
Verder is er is nog één personage uit dit verhaal niet aan het woord geweest en dat is dochter Naomi.
Mocht er iemand onder mijn lezers zijn die een verhaal wil schrijven over wat er volgens hem/haar is gebeurd of over hoe Naomi dat heeft beleefd, dan zou ik dat erg leuk vinden.
Neem dan contact met me op door te klikken op ‘een reactie plaatsen’.
Dan geef ik je mijn emailadres en kun je je verhaal opsturen.
Dick de Jong
Alle verhalen gelezen over de Noorderzon. De vraag kwam en bleef: Wat heb je met deze vertellingen? En wat zou je willen dat ik/wij ermee doen?
Ada
Deze verhalen zijn geplaatst in de rubriek ‘Lezen’. En schrijf ik anders vaak over boeken van anderen die ik heb gelezen, nu heb ik mijn eigen fantasie aan het werk gezet. Wat zou er gebeurd kunnen zijn met de meneer uit het lied ‘de Noorderzon scheen’ van Conny Vandenbos. Wat ik heel graag zou willen dat anderen, jij dus ook, eens nadenken over het gegeven”Wat zou er gebeurd kunnen zijn?” Dat er nog meer scenario’s worden geschreven. Wat als hij helemaal niet terug kwam? Hoe heeft dochter Naomi het beleefd? Die verhalen zal ik dan ook publiceren in de rubriek ‘Lezen’. Ik ben benieuwd!