Rondom het overlijden van mijn moeder kwamen er veel ‘Met oprechte deelneming’- kaarten binnen. Voor de familie Vrieswijk heel veel in mijn moeders brievenbus, maar ook op de deurmat in onze woning viel heel wat lieve post.
Zelf zit ik altijd heel lang te dubben over wat ik nou op zo’n kaart moet zetten. Vooral als het een relatief jong iemand is; wat is dan een goede tekst waar mensen wat aan hebben?

Als ik als ontvanger zo’n kaart krijg ben ik ineens een stuk minder kritisch.
Sterkte.
We denken aan jullie.
Moeilijke dagen, jullie zijn in onze gedachten. 
Zelfs bij een kaart met alleen een naam vond ik het nog fijn dat iemand de moeite had genomen om een condoleance op de post te doen.

Het maakt dus niet zoveel uit of je hele verhalen op zo’n kaart zet of één woord, het gaat om het gebaar.
Een app, een mail, een telefoontje, een reactie op dit weblog, een kaartje, een warme handdruk of even een arm om een schouder: er zijn tegenwoordig zoveel mogelijkheden om medeleven te tonen.
Wij hebben het ervaren als een warme deken: bedankt voor alle lieve reacties in welke vorm dan ook.