23 december: De seizoenen komen terug, de jaren niet.

Afgelopen jaar hoorde ik op de radio een lied dat ik in eerste instantie niet goed hoorde.
Eén zin hoorde ik wel en die bleef hangen “Maar de seizoenen komen terug, de jaren niet.”
De laatste zin was: “Er zal bloesem komen die je niet meer ziet”.
Tegenwoordig kun je op internet alles vinden, dus in no-time had ik het lied gevonden.
Het is geschreven door Ivo de Wijs en de muziek is gecomponeerd door Joop Stokkermans.

Wat een mooi lied.
Ik downloadde een versie van Simone Kleinsma en af en toe komt het voorbij als ik mijn favoriete muziek beluister.  Hierbij een link naar een YouTube video van het lied.

Wil je tekst er bij lezen? Klik hier De seizoenen voor een PDF met de tekst.

Aan het einde van dit jaar wilde ik iets bijzonders maken van onze kerst- en nieuwjaarsgroet. Ik zocht naar een passend gedichtje dat aansloot bij mijn gevoel, maar ik vond niets.
Toen besloot ik om zelf iets te schrijven; dan kun je immers je eigen gevoel gewoon benoemen.
Als uitgangspunt nam ik de zin ‘de seizoenen komen terug, de jaren niet.’
In mijn eigen streektaal schreef ik een kort gedicht.
Dat hebben we voor onze kerst- en nieuwjaarsgroet voor vrienden en familie dit jaar gecombineerd met het prachtige schilderij dat we hebben gekocht van Wimmy Barf, het kunstwerk waar ik gisteren over schreef.

Morgen sluit ik mijn verhalen voor dit jaar af met dat gedicht. Het heet ‘2017’ en is bedoeld als kerst- en nieuwjaarsgroet voor alle lezers van mijn blog.
Daarna neem ik, net als vorig jaar, een weekje vakantie van de dagelijkse schrijverij.
Tot ziens in 2018!