Spekglad was het vanmorgen.  Wij hadden het plan opgevat om in Roderwolde naar de kerk te gaan; daar is één keer in de maand een ‘ochtendgebed’ in plaats van een gewone viering. Dit wordt gedaan omdat de kerk (in verband met minder predikanten) anders te vaak op zondag dicht zou zijn. Glibberend maar zonder ongelukken kwamen we aan.

Door onze Hoogersmildiger achtergrond voelt het  kerkje altijd vertrouwd. Het kleine orgel,  de houten banken,  de klok waarvan je het touw hoort schuren en de collectezak aan een steel met een belletje er aan; waar dus ook nog mee ‘gehengeld’ wordt langs de kerkgangers. Ons kent ons in deze gemeenschap. Schijnt de zon door één van de kerkramen hinderlijk  in je ogen, dan loop je zelf even naar voren om het gordijn dicht te doen. Dat deed de man die twee banken voor ons zat; hij gebaarde even naar de anderen “Die ook?” Ja, die ook.

“Wat is eigenlijk een ochtendgebed?” vroegen wij ons af.  We kregen een papiertje met de orde van dienst en constateerden dat het een sobere viering is, georganiseerd door gemeenteleden. Er werden enkele liederen gezongen,  de schriftlezing werd uit twee vertalingen voorgelezen, er werd gebeden, gecollecteerd en af en toe was er stilte,  een moment van bezinning. Het deed me denken aan wat vroeger door monniken in kloosters werd gedaan: de metten. Meer weten van de metten? Zie metten >>>

Geen preek of andere meningen, alleen een paar verzen uit de bijbel en alle ruimte voor eigen interpretatie. Vanmorgen lazen we het gedeelte uit Marcus waarin Jezus Simon, Andreas, Jacobus en Johannes roept.  Ze gooien hun netten neer,  laten iedereen achter en volgen hem.  Ik vroeg me af wat voor impact het op mijn leven zou hebben als ik dat zou doen. Zou ik dat doen?

Bijzonder in Roderwolde is het klokgelui tijdens het Onze Vader; een mooie traditie. Mensen in het dorp die niet in de kerk zijn,  weten dan dat op dat moment het Onze Vader wordt gebeden.

Na de viering (die maar een half uur duurde) was er koffiedrinken in het jeugdgebouw.
Dat was uitermate gezellig: we spraken wat oude bekenden, maakten kennis met mensen die we nog niet kenden en dronken ondertussen twee koppen koffie. Dat koffiedrinken duurde langer dan hele viering. Toen we naar huis gingen was het al lang niet meer glad…..