De uitdrukking ‘spitsroeden lopen’ staat voor het afleggen van een moeilijke route in figuurlijke zin. Iemand die spitsroeden moet lopen is fout geweest, moet zijn schuld erkennen en hoongelach incasseren. De term is oorspronkelijk afkomstig uit de militaire wereld. Sinds de Romeinse tijd tot in de negentiende eeuw gebruikten legers ‘spitsroeden lopen’ als lijfstraf voor soldaten die zich schuldig hadden gemaakt aan diefstal, lafheid of wachtverlet. De veroordeelde soldaat moest door een haag van collega’s lopen, die hem met spitse roeden (scherpe takken of puntige stokken) op de ontblote rug sloegen. Dit was een vernederende en regelmatig ook dodelijke straf, die vergelijkbaar is met wat matrozen bij het ‘kielhalen’ ondergingen.

Gisteravond keek ik nog even naar ‘Jinek’ en zag daar de martelgang van Halbe Zijlstra.
Natuurlijk zat hij helemaal fout met zijn verzinsel over Poetin en Rusland.
Vanzelfsprekend kon hij als Minister van Buitenlandse zaken niet meer aanblijven.
En het negende gebod geldt ook voor VVD’ers; ook niet mijn partij trouwens.

Maar.
Wat een menselijk drama.
Spitsroeden lopen anno 2018.
Vastgelegd door tientallen camera’s.
Om kwart over elf ging de televisie uit.
Het was me allemaal net wat te triomfantelijk en te ‘eigen-schuld-dikke-bulterig’.

Maar op deze Valentijnsdag wil ik niet somber eindigen.
Vanmiddag liep ik even Roden in en toen ik terugkwam ontwaarde ik tussen de waslijnpaal en de straatstenen een heel klein maar dapper viooltje.

Kijk nou.
Bijna lente!