Op 5 oktober 2017 was onze ‘Tante’s & nichten-dag” gepland (zie 6 oktober 2016). Op dat moment was mijn moeder al heel ziek,  dus naar Klazienaveen gaan was geen optie en mijn moeder gaf ook aan geen energie meer te hebben voor een gezellige ontmoeting. Op mijn moeders begrafenis sprak ik nicht Anja en tante Trijn en we spraken af dat we elkaar met  z’n drieën zouden ontmoeten in Klazienaveen op 11 april.

Twee weken geleden onderging ik de hartoperatie en leek het er op dat we ook deze datum moesten afblazen.  Maar Anja zag niet op tegen een extra autorit en ging vanuit Hengelo koffiedrinken in Klazienaveen en kwam daarna mét tante Trijn voor de lunch naar Roden.
Want ik ben dan wel geopereerd aan mijn hart, maar er mankeert niets aan mijn spraakvermogen.

Het dagelijkse revalidatiewandelingetje leidde gistermiddag naar Lunchroom Brink 15 in Roden, waar we met z’n drieën genoten van een luxe broodje. Wat heerlijk was het. Natuurlijk misten we mijn moeder, maar er was ook weer genoeg om dankbaar voor te zijn.

Eenmaal weer thuis bekeken we elkaars foto’s en raakten we niet uitgepraat over de meest uiteenlopende onderwerpen. Waar we anders een hele dag bij elkaar zitten, moesten we nu genoegen nemen met 3 en een half uur. Te kort. Veel te kort.
We spraken af niet een jaar te wachten tot 2019: we komen bij elkaar in Klazienaveen op de eerste woensdag in oktober. Deo Volente.
Lees het blog van die dag: “Hou je van zoet of hartig? ‘