Vanmorgen kwamen we weer bij elkaar met het gymnastiekclubje van de hartrevalidatie.
“Hoe is het gegaan de afgelopen dagen?”
Het ging eigenlijk wel goed, maar ik heb de laatste weken steeds pijn bij het inademen.
De fysiotherapeuten adviseerden mij het volgende: zorg voor voldoende ruimte achter je borstbeen.

Tegenwoordig slaap ik weer in mijn favoriete slaaphouding (op mijn zij, in de foetus-houding) en dat zou wel eens de boosdoener kunnen zijn. Dan lig ik zo 5 á 6 uur in die gebogen houding en als ik dan wakker word doet alles pijn.
De omgeving van de wond is nog niet helemaal genezen en heeft last van die in elkaar gevouwen stand van mijn bovenlichaam.
Advies: toch maar weer op je rug slapen en ook overdag letten op je houding.
Achter de computer niet over je toetsenbord gebogen maar rechtop.
Aan tafel niet met je ellebogen op tafel een beetje vooroverhangen maar rechtop zitten.

Na de revalidatie ging ik koffiedrinken met mijn dochters bij de IKEA.
In het begin ging ik keurig rechtop zitten, maar o, wat moet ik er om denken.
Voor ik het weet zit ik weer met een bolle rug in elkaar gedoken in mijn koffie te roeren, ondertussen vrolijk teutend met de dames.

Nu ik dit zit te typen zit ik braaf met m’n schouders tegen de rugleuning van de bureaustoel aan. Maar nu merk ik pas hoe krom ik anders zit: ik word er bek-af van.
Het goede nieuws is dat het inademen al iets minder pijn doet.