Gisteren schreef ik dat wij af en toe als gezin een weekend naar Zevenhuizen gingen.
Er is één jeugdherinnering die onlosmakelijk verbonden is met zo’n weekend en dat is de kinder-televisie serie “De vloek van Woestewolf” uit 1974. Het was een 11- of 12 delige serie en het werd uitgezonden op zondagavond om 19.00 uur. Ik was 13 en zat iedere zondagavond gebiologeerd naar die serie te kijken.

Het verhaal was geschreven door Paul Biegel en het was super-de-puper-spannend.
Het draaide om een geheimzinnige ruïne van het kasteel van de Hertog van Woestewolf.
Slechts eens in de dertien jaar verrijst ’s nachts het kasteel weer op de rots. Spanning en sensatie: net iets voor mij, ik kon niet wachten tot het weer zondagavond was.
Meer weten over het verhaal? Hierbij een link naar de website van de Arnhemse Kinderboekwinkel >>>

Wat gebeurt er op de dag dat de laatste aflevering van ‘De vloek van Woestewolf’ wordt uitgezonden? Wij zijn dat weekend in Zevenhuizen en mijn ouders willen na het brood eten om 18.00 uur naar huis. In mijn beleving kon dat niet. Ik wilde eerst de laatste aflevering zien van ‘De vloek van Woestewolf’. Maar ik kon hoog springen of laag springen: vaders wil was wet.
Niemand had zulke stomme ouders als ik: mokkend zat ik op de achterbank.
Toen wist ik niet hoe het verhaal afliep; je had namelijk nog geen uitgesteld kijken en/of videorecorders.

Jaren later, Frea en Harriët zaten al op de basisschool, vond ik in de bibliotheek in Roden het boek ‘De vloek van Woestewolf’. Als een kind zo blij nam ik het mee en wist eindelijk hoe het afliep. Toen ik mijn vader vertelde dat ik nu eindelijk wist hoe de Vloek van Woestewolf was afgelopen en hoe gefrustreerd ik als 13-jarige was had hij geen idee waar ik het over had.
Als puber denk je dat je het middelpunt van het heelal bent.

Op internet vond ik een You Tube filmpje met de tune en de leader >>> van het programma. Toen ik de muziek terug hoorde zat ik weer als 13-jarige bij mijn (stomme!) ouders op de bank…