19 juli: Of wij Nederlanders zijn…?

Dit is vooreerst het laatste blog dat ik schrijf over onze vakantie in de buurt van Berlijn.
Vaak ging het over de steden en weinig over de omgeving waar we zaten, dat maak ik vandaag goed.

We hebben 10 dagen een deel van een huis gehuurd. Klik hier >>> voor meer informatie over onze verblijfplaats. We hebben in de omgeving gefietst, dat is, als je in de buurt van het meer blijft, prima te doen. In het plaatsje Caputh, 7 kilometer verderop aan de oevers van de Schwielowsee, moesten we tijdens een fietstocht met een klein pontje de rivier de Havel oversteken; in de buurt van dat pontje was een fijn terras waar we nog regelmatig even een lekker ijsje aten.  Vlak bij ons huisje was Strandbad Ferch. Het meer is van nature omzoomd door riet en bomen, dus daar zwem je niet zo gemakkelijk; daarom zijn er kunstmatige strandjes aangelegd (met opgespoten geel zand) waar je je op het Ronostrand waant. Daar lagen we een paar middagen heerlijk te luieren in de zon.
Eén middag huurden we een motorbootje in de plaatselijke haven en verkenden het meer vanaf het water, met Gerard als Kapitän.  Ook maakten we in Ferch nog een boswandeling, gemarkeerd met groene stippen; die route leidde ons naar de ‘Wietkieken-turm’;  vanaf die uitkijktoren konden we inderdaad heel ‘wiet kieken’!
Kortom: het is prima toeven in dat gedeelte van Duitsland.

Avond aan de Schwielowsee

Op de dag dat wij vertrokken van ons vakantie adres, we waren de auto aan het inpakken,  stopte er een Duitse auto. “Sind sie Niederländer?” Ik zei dat dat “nicht ein schwierige Frage was” omdat hij dat kon zien aan het kenteken. Vervolgens vroeg hij in vlekkeloos Nederlands of hij ons iets mocht vragen.

Verwarring.  Maar die was snel opgelost: meneer, Thomas heette hij, was weliswaar Duits, maar was in Nederland opgegroeid: hij had zijn schooltijd in Groningen doorgebracht.  Hij was benieuwd naar hoe wij ons vakantiehuisje hadden gevonden.  Hij had namelijk ook een huisje in Ferch,  aan het meer zelfs, maar had daarin nooit Nederlanders te gast en dat leek hem nou zo leuk!
Volgens ons moest hij in het Nederlands informatie over zijn huisje op internet moest zetten, maar dat had hij ook al gedaan.  Meestal moet je het bij zoiets toch hebben van mond-op-mond reclame en ik bood hem aan om zijn huisje te noemen op mijn website. Dus voor deze ene keer een beetje sluikreclame op mijn blog!

Thomas heeft een klein vissershuisje in de verhuur aan de oever van de Schwielowsee.
Hierbij een link naar een website >>> met meer informatie.
Daar kun je zien wat voor  vakantiehuis het is en wanneer het huisje vrij is.
Wil je boeken? Doe dat dat rechtstreeks bij Thomas, dat scheelt flink in de kosten.
Hierbij een link naar de ‘Kontakt-pagina’ van zijn bedrijf >>>, daar vind je zijn emailadres.

Dat deze Duitse Nederlander onze taal spreekt is een voordeel voor landgenoten die wat moeite hebben met het Duits: hij kan je alvast wat wegwijs maken in de omgeving, weet iets van het openbaar vervoer naar Potsdam en Berlijn en kan je vakantievragen in je eigen taal beantwoorden. 

In het gesprekje bij onze kofferbak vertelde hij dat hij met zijn vrienden niet naar een voetbalwedstrijd keek als Nederland meedeed; hij is namelijk nog steeds een trouwe oranje-fan en daar is bij onze oosterburen weinig begrip voor…..