“Ik zie jou viering’ met ‘de Open Hof band’ stond er bij de aankondiging van de kerkdienst van gistermorgen. Zo’n praiseband ligt buiten de comfortzone van een gemiddeld gemeentelid van onze PKN-gemeente, maar ik weet dat er binnen onze gemeente ook heel veel mensen zijn die graag zingen met een band en dat deden we gistermorgen.
De Open hof-band
De begeleiding van de liederen is anders dan met orgel, maar ook de liederen waren gistermorgen anders. Geen ‘psaalms ‘ maar Opwekkingsliederen. De kerk zat vol. Er waren heel veel gasten van de Open Hof, de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt waar de bandleden van gistermorgen bij horen en we beleefden samen met hen een warme viering.
Geluk was het thema. Wat is geluk? Er kwamen verschillende vormen van geluk voorbij.
Geluk hebben als je ontsnapt aan een verkeersongeluk.
Geluk ervaren op je levensreis (partner, kinderen).
Momenten van opperste ‘gelukzaligheid’.
Mensen ervaren niet altijd dezelfde dingen als geluk: waar de één heel gelukkig van wordt, moet een ander misschien om huilen.
Dat kwam ook naar voren in het gesprekje dat ik had met de mensen waarmee ik in de rij zat. Tijdens de vijf minuten die we kregen om het met elkaar over geluk te hebben zei iemand: een leven bestaat nooit alleen maar uit geluk. Je hebt de dagelijkse sleur, het werk, het leven van het dagelijkse leven, waarin je je niet altijd supergelukkig voelt. Het zijn juist die kleine geluks- en genietmomenten die je boven het gewone leven uittillen.
Die momenten moet je koesteren. Maar die moet je ook willen en kunnen zien.
Mijn geluksmoment van de viering zat in het zingen van ‘De kracht van Uw liefde’ >>>. Dat hebben Gerard en ik ooit eens op verzoek gezongen in een viering. Het voelde bijzonder om dit nu in onze eigen gemeente te zingen; anders dan anders is een understatement.
Viering terugluisteren? Dat kan via Kerkomroep >>> (3 februari, Roden, Op de Helte 10.00 uur).
Na afloop sprak ik verschillende mensen.
Eén van hen vertelde dat ze op z’n minst erg moest wennen aan de teksten en de opwekkingsliederen.
“Zelf hou ik meer van een gewone dienst en dan het liefst met Theo van Beijeren.”.
“Ja” vulde ik aan “en Erwin Wiersinga op het orgel”.
Maar liever niet elke zondag.
Wat een voorrecht dat de eredienst in onze gemeente op zoveel manieren ‘gevierd’ kan worden.
Taizé-vieringen.
Ik-zie-jou-vieringen.
Vespers.
Krabbelvieringen voor peuters en kleuters.
Vieringen met een klassiek koor; of het ‘Af&Toe-koor’.
Gewone vieringen met soms een preek waar je voor wil applaudiseren.
En nu kunnen we dus een viering met een praiseband aan dit rijtje toevoegen.
Een ander gemeentelid dat ik tijdens de koffie sprak zei enthousiast: “Kunnen we zo’n band nou niet met eigen gemeenteleden in de benen krijgen? Ik zou daar wel bij willen staan te zingen!” We grapten tegen elkaar dat we een werkgroepje op gaan richten……
maar de onderliggende vraag is: Wie durft? Wie wil? Wie kan? Suggesties zijn welkom.
Bij de uitgang kregen we een gelukshartje.
Mensen, veel geluk.
En Open Hof-band: bedankt!
Hanneke Nijman
Anders dan anders was het zeker. Hier en daar misschien oncomfortabel omdat we het niet gewend zijn. Van mij hoeft het ook niet elke week, maar zo als afwisseling wel fijn! Een kort, maar waardevol gesprek over geluk in ‘mijn’ rij met een ‘vreemde’ buurman. Dat was mooi, uitwisselen of mensen die niet geloven anders zijn, minder gelukkig dan ‘wij’, maar wie zijn ‘wij’ dan om dat te denken? Daar verschilden we wat van mening. Maar dat gaf niks.
En over die band met gemeenteleden, die wens staat er al lang, ook in de Jeugdraad al vaak over gedroomd. Dus muzikanten kom maar op! Leuk, ik ben voor.