5 februari: The Addams Family

In de jaren zestig was er een serie op de televisie in zwart-wit: The Addams Family.
Dat vond ik toen al een geweldige serie; griezelig en grappig tegelijk.
Als je het melodietje hoort weet je het gelijk weer: o jaaa, met die knippende vingers.
Het zit gelijk de hele dag in je hoofd.
(klik hier voor een YouTube-video met het leader van het programma >>>)

Toen ik in december de aankondiging zag van de musical The Addams Family zei ik tegen Gerard: “Daar wil ik graag heen!”
Hij vroeg wat dat dan was, hij had geen idee.
Maar hij wou wel mee, dus we regelden twee kaarten voor Martiniplaza: zondagmiddag  3 februari 15.00 uur, matinee-voorstelling.

Als voorbereiding keken we vorige week naar de film ‘The Addams Family Values’ uit 1993, zo raakte Gerard bekend met alle vreemde personages die de familie rijk is.
Zondagmiddag zagen we de Nederlandse versie van de excentrieke familie in musicalvorm, o.a. Johnny Kraaykamp junior en Pia Douwes. 

Toegegeven: het is een heel slap verhaaltje waar de voorstelling op is gebaseerd, maar de vormgeving is prachtig.
Er waren heel wat meer personages in de musical dan we op het plaatje hiernaast zien.
De familie gaat namelijk nog heel amicaal om met de familieleden die reeds gestorven zijn; het begint met een familiereunie op het kerkhof. De levenden hebben werkoverleg met de doden.
Er is een probleem: dochter Wednesday is verliefd op een ‘gewone jongen’, uit de Achterhoek nota bene  (niets van te horen, trouwens…geen spoortje Nedersaksisch).
Het familieberaad loopt  er op uit dat de overledenen ook hun best gaan doe om te helpen bij het oplossen van het probleem.

Dan snap je natuurlijk wel wat er gebeurt: de gewone jongen komt met zijn ouders op bezoek bij de familie van Wednesday en dat levert nogal wat ongemakkelijke momenten op, regelmatig waren we getuige van wederzijds afgrijzen. Het bijzondere is dat je tijdens de voorstelling de gewone burgers een beetje raar gaat vinden…..
Het leukst vond ik de onverstoorbare, Frankensteinachtige butler Lurch.
Er werd mooi gezongen, al vond ik ook de teksten wel wat zwak, zeker als je het vergelijkt met de vorige voorstelling die wij zagen over Annie M.G. Smidt.
Er zit dan ook geen diepere laag in deze musical.
Het is puur spektakel en wat dat betreft krijg je waar voor je geld: we zagen prachtige speciale effecten.

En verder was het vooral griezelen en genieten.
Op de achtergrond speelt een echt orkest; af en toe zie je ze heel spooky door het schimmige decor heen. Mooie choreografie en werkelijk prachtige belichting: de overledenen, die best vaak aanwezig waren op het podium, zagen er altijd wat grijzig en schimmig uit. Dat kwam puur van de belichting, want aan het eind, toen de hele cast het applaus in ontvangst nam, waren ze heel kleurrijk aangekleed.
En niet te vergeten Pia Douwes; zij draagt de voorstelling.
Dansen, zingen en acteren: ze doet het allemaal met souplesse en overtuiging.
Het was macaber, het was humorisch, maar het was vooral zéér onderhoudend.