Na de voorjaarsvakantie ga ik als het kan weer op de fiets naar het werk.
Deze week kon het weer. En hoe!

Dinsdagavond had ik de fiets-accu nog helemaal opladen, de bandjes opgepompt en de warme handschoenen opgezocht, dus woensdagmorgen was ik er helemaal klaar voor. Het was één van mijn mooiste fietstochten door de Onlanden ooit.
De lucht was onbewolkt en toen ik de Onlanden in fietste was er een piepklein rood-oranje streepje zon te zien aan de horizon. Eenmaal bij Groningen stond hij er als een lichtoranje bol net boven.

De wijdsheid van het gebied, de grote groepen vogels, de uitgestrekte waterplassen en de steeds groter wordende zon: majestueus was het.
De laatste keer dat ik er langs fietste was op 17 oktober. Toen was het gebied nog heel droog. Er was toen in oktober al wel weer wat meer water als in augustus, maar het had nog niet over.
Nu was het weer kleddernat. En heel lawaaierig: de vogels zijn al weer zeer aanwezig.

Vorig jaar heb ik het voorjaar in de Onlanden gemist. Begin maart durfde ik in verband met de hartproblemen niet meer te fietsen en na de hartoperatie kon het een tijdje niet. Pas in juli zag ik de Onlanden weer, maar toen was het voorjaar al voorbij.
Gistermorgen genoot ik van deze eerste voorjaarsfietstocht in het besef dat het weer kon. Wat heerlijk.

Theezakjes-vraag…..

’s Morgens bij de koffie stelde collega Richard mij een theezakjes-vraag: “Wat is het mooiste dat je deze week hebt beleefd?”
Daar hoefde ik niet over na te denken.
De prachtige fietstocht van die morgen tussen 07.00 en 08.00 uur.
En de daarbij horende dankbaarheid dat het weer kan.

Maar het was wel koud…….!