De Matthäuspassion.
Vorig jaar had ik 16 maart kaarten voor de Oosterpoort, maar toen belandde ik in het ziekenhuis. Het geld kregen we terug in verband met de uitzonderlijke omstandigheden en daarvoor kocht ik kaarten voor de uitvoering van het Noord Nederlands Orkest>>> in Assen.
Vrijdagavond zat ik met dochter Harriët en broer Henk in de Nieuwe Kolk.
De dirigent was Peter Dijkstra en het kinderkoor kwam uit Drenthe: het Roder jongenskoor.

Het begin is altijd een kippenvelmoment.
Het is helemaal stil en dan die eerste tonen van het orkest bij het openingskoor…. hoe mooi de uitvoeringen op Spotify ook zijn, niets haalt het bij een life uitvoering.
Bij zo’n klassiek stuk ben ik altijd heel benieuwd hoe de solisten zijn: dat maakt namelijk heel veel uit. Het was allemaal weer een streling voor het oor. Het enige punt van kritiek was wat mij betreft de bas; dat was namelijk geen bas, maar een bariton.
Een bas heeft een stem zoals Joop die achter mij zingt in de cantorij.
Deze bas kon de laagte niet helemaal goed halen en dat is jammer, maar meer ook niet.

De altpartij werd vertolkt door een Zuid-Koreaanse counter-tenor. Eerst vond ik het jammer dat er geen vrouwelijke alt was, maar gedurende het stuk heb ik me er mee verzoend. Het duet ‘So ist mein Jesus nun gefangen’ was heel mooi. De stemmen van de twee solisten pasten erg goed bij elkaar en samen met de fluiten was het een prachtige, verstilde uitvoering.

Het mooiste moment van de avond kwam van het koor, in dit geval het Noord Nederlands Concertkoor. Als Jezus sterft zingt de evangelist: “Aber Jesus schriee abermal laut, und verschied.” Daarna boog de dirigent het hoofd en was het secondenlang doodstil.
Toen begon het koor heel zacht:
“Wenn ich einmal soll scheiden, so scheide nicht von mir!
Wenn ich den Tod soll leiden, so tritt du dan herfür!
Wenn mir am allerbängsten wird um das Herze sein,
so reiss mich aus den Ängsten kraft deine Angst und Pein.”
Eén zakdoekje was niet genoeg.

Zat ik vroeger met een tekstboekje in de zaal, tegenwoordig neem ik mijn eigen partituur mee, het groene boek dat ik ooit op de kop tikte bij de Roderboekenmarkt.
Al een aantal keren heb ik meegedaan met een ‘Matthäusscratch’ waarin we delen van het stuk zongen, dus de meeste altpartijen kan ik meezingen. Doordat ik die stukken ken, gaat de koormuziek tijdens zo’n uitvoering veel meer voor me leven. In mijn hoofd pak ik de altpartij op en probeer die te volgen in de ingewikkelde stukken waarbij alle stemmen door elkaar en achter elkaar aan zingen.

De partituur gaat eerst weer in de kast, in de hoop dat ik hem nog een keer weer nodig ben voor een scratch of een andere meezingversie van de Matthäus.
Weet jij waar zo’n scratch wordt georganiseerd? Geef het even door!
Want hoe vaak je hem ook hoort of zingt: het verveelt nooit.