“Ga je nog wat doen op Koningsdag? ” vroeg mijn collega vrijdagmorgen toen ik haar een goed weekend wenste.

Ga je nog wat doen? Deze collega ken ik nog niet zo lang; die weet nog niet dat ik een koningshuis aanhanger ben. Ik vertel haar van de vlag, de oranje tompoezen, twee en een half uur televisie kijken met koffie, kinderen en een hoop commentaar, van de vrijmarkt in Roden en de oranje wortelstamppot. En dan heb ik de NOS-samenvatting en Blauw Bloed van zaterdagavond nog niet genoemd. Dat ga ik doen.

Mijn collega sprak zich niet uit,  maar lichaamstaal doet ook veel.
Zij moest met haar kind naar de vrijmarkt en daar keek ze niet echt naar uit.
Zo beleeft iedereen deze nationale feestdag op zijn eigen manier.

Frea en Jon waren dit jaar sinds 7 jaar weer in Nederland en genoten van de hierboven beschreven dag. Toen we na de vrijmarkt aan de thee zaten bekeken we de eerste familieband  die we ooit maakten met video-opnames uit 1994 en 1995. We hebben nu immers weer een videorecorder die het doet! Carlijn was toen een half jaar,  Harriët 5 en Frea net 8. Wat een feest om zo’n oude video met het hele gezin te bekijken.
Wat hebben we veel om met dankbaarheid op terug te kijken.
Maar soms was het ook confronterend.
Het 35-jarig huwelijksfeest van mijn ouders stond ook op die band.
Met de hele familie een middag kegelen met kinderen, broers/zwagers en (schoon)zussen. Een zaal vol ooms en tantes en wat hadden we een lol met elkaar.  Mijn broer en ik, allebei dertigers, zaten naast elkaar te ginnegappen; de Vrieswijken en de Boelens zaten gemengd aan lange tafels, troefden elkaar af als het ging om kegelprestaties en tetterden en schetterden vrolijk door elkaar heen.
“Daar heeft ook iedereen zo’n lol en zo’n lawaai, net als bij ons altijd!’ constateerden onze dochters.
“Ja, het is immers ook familie van ons.”
Zij dachten dat die luidruchtige herrie alleen van de Waninge-kant kwam….

Maar naast al die vrolijkheid zag ik tafels vol mensen die er niet meer zijn.
Van de hele groep die we zagen lachen en praten zijn er nog 5 over, waarvan één in een beschermde woonvorm woont. Met de begrafenis van broer Jan in mijn achterhoofd zag ik ineens onze dierbare huidige familiekring.
Wij waren dit jaar 36 jaar getrouwd.
Over 25 jaar……

Kwetsbaar zijn we.
Daar zijn we goed van doordrongen.
Daarom koesteren we onze familie- en vriendenbanden.
Daarom vieren we alle verjaardagen en jubilea en daarom zoeken we elkaar als gezin regelmatig op.
Gistermiddag zaten we met z’n achten aan de oranje wortelstamppot.
Leve de koning!