4 mei: Meubelboulevard.

Ken je die mop van die twee Rodenaren die op Tweede Paasdag naar de Meubelboulevard gingen? Ze gingen niet.
Het was namelijk veel te mooi weer op Tweede Paasdag en de twee Rodenaren zaten die middag heerlijk met een glaasje en een zelf gewokte maaltijd  onder hun eigen pergola op Waninge-plaza.

Maar dat bezoek aan de Meubelboulevard moest nog wel eens gebeuren en zo kwam het dat Gerard en ik op donderdag 2 mei richting ‘woonboulevard Hoendiep’ reden.
Eigenlijk ben ik niet zo van het geslenter langs meubels en woonattributen.
Er staan dingen in ons huis en als die dingen goed functioneren dan blijven ze daar staan en worden ze gebruikt totdat ze lelijk worden of uit elkaar vallen. Onze vorige bankstel (1983-2008) hadden we zo lang gehad, dat ze het bij de kringloopwinkels al niet meer wilden hebben. Maar dit terzijde.

De bekleding van onze huidige bank is heel erg verschenen omdat hij in de erker vaak in de zon staat en bovendien krijg ik de stof niet meer schoon. Hij is vlekkerig en op sommige plekken zelfs vies: tijd voor een nieuwe.
Na drie winkels wisten we precies wat we wel en niet wilden hebben en na een paar uur zetten we diep tevreden een handtekening onder een order voor onze nieuwe bank.

Tussendoor wilden we ergens wat lunchen, want we hadden wat te vieren.
39 jaar verkering.  (zie het blog  2 mei uit 2017 >>>).
“Kan dat daar bij al die woonwinkels dan ook?” vroeg ik me af.
Ja man. Bij Kruit en Kramer in het pand zit “Grand Café Hoendiep’.
Daar werken mensen met een verstandelijke beperking, begeleid door Cosis.
Daar kan ik altijd zo van genieten.
Enthousiaste bediening die ontzettend z’n best doet om het je naar de zin te maken en daar zelf ook erg van geniet.

Gerard nam een broodje kip en ik tonijnsalade.
Daar zat ik met m’n verkering lekker te genieten van een luxe broodje: het kleurde mijn dag!