Dit weekend keek ik naar twee documentaires.
De eerste ‘De erfenis van een verzetsheld’  was maandag al op de televisie geweest.
Die held was Johannes Post; een Drentse verzetsleider, waar straten, scholen en overheidsgebouwen naar genoemd zijn. Hij kreeg, weliswaar postuum, hoge onderscheidingen, maar zijn kinderen zeggen in deze documentaire: ‘Wij kwamen op de tweede plaats.”
Het is triest om zijn kinderen (tachtigers nu) te horen vertellen dat ze werden ondergebracht bij pleegouders, daarbij hun eigen familie vergaten (omdat ze nog zo jong waren) en de herbeleving van de ontreddering van het gezin te zien.
De laatste zin in de uitzending wordt uitgesproken door zijn dochter Trijneke.
“Hoe heb je ons in de steek kunnen laten.”
Wil je deze documentaire ook zien? Klik dan hier >>> voor een link naar de “Gemist-pagina van de NPO’,

De tweede documentaire was er één in de serie van 2Doc: Gerrit van der Veen.
Gerrit Jan Wolffensperger is de zoon van deze verzetsheld.
Van der Veen had twee dochters met zijn vrouw. In de oorlog ging hij in het verzet, waardoor zijn vrouw en dochters moesten onderduiken uit angst voor represailles.
In de verzetsgroep raakte Gerrit bevriend met een meisje van 18, Guusje Ruubsaam, de dochter van zijn huisarts.
Toen hij werd opgepakt en uiteindelijk gefusilleerd, bleek dat Guusje 7 maanden zwanger van hem was. In 1945 beviel zij van haar zoon Gerrit Jan.
Je hoeft niet diep na te denken over wat dat heeft betekend voor zijn gezin.
De dochters waren na de oorlog vooral boos op hun vader, vooral omdat hij hen in de steek had gelaten.
Wolffensperger zelf zegt in een interview: “De eerste tien jaren van mijn leven waren moeilijk. Het werd pas beter toen mijn moeder trouwde met mijn stiefvader Wolffensperger, die mij aannam als zijn kind.”

Wil je  deze documentaire ook zien? Klik dan hier >>> voor een link  naar de “Gemist-pagina van de NPO’.

Als puber hoorde ik de verhalen van de mensen die in de oorlog in het verzet hadden gezeten. Spannende verhalen. Dappere mensen.
Ik vroeg mijn grootvader van moeders kant naar zijn belevenissen in de oorlog.
“Opa? Zat jij ook in het verzet in de oorlog?”
“Och nee kind. Ik had 8 monden te voeden; ik was al bliede dat ik ’t leem haar…..”
Geen held.
Een vader.

Lees hierbij ook mijn blog ‘Een meisje van acht ‘ van 5 mei 2017 over mijn moeders herinneringen aan de oorlog.
Meer weten over mijn opa Boelen? Klik hier >>>.