Maxima (foto: Nu.nl)

Vandaag is de verjaardag van Hare Majesteit koningin Maxima.
Al meer dan zes jaar koningin naast koning Willem Alexander; het komt vast door mijn leeftijd, maar ik heb bij ‘Hare Majesteit de koningin’ altijd nog Beatrix op mijn netvlies.
Maar die is juist al weer meer dan zes jaar ‘prinses’.

Terugkijkend op de afgelopen vijf jaar moet ik zeggen dat ik met genoegen kijk naar ons koningspaar. Het viel niet mee om zo’n onkreukbaar instituut als Beatrix op te volgen; velen hadden er een hard hoofd in, maar het ging verrassend goed.
Willem Alexander treedt wel in de voetsporen van Beatrix, maar hij heeft heel andere schoenen aan.
Zijn eigen.
Hij heeft laten zien dat hij het ook kan, maar wel op zijn eigen manier.
Maxima is daarbij van onschatbare waarde.
En hoewel ze schittert en straalt als een waardige koningin, heeft ze naast al die glitter en glim ook eigen taken. Sinds 2009 is zij de officiële pleitbezorgster van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties voor inclusieve financiering voor ontwikkeling. In die hoedanigheid geeft zij advies aan de secretaris-generaal om over de hele wereld financiële diensten voor iedereen toegankelijk te maken. (meer info? Zie >>>) Als je haar in deze functie aan het werk ziet lijkt het wel een andere vrouw: los haar en strak broekpak, een zakelijke uitstraling.

Zij gebruikt haar bekendheid en het podium dat ze heeft omdat ze koningin van Nederland  is om aandacht te vestigen op dingen die zij belangrijk vindt.
Een slimme vrouw.
Een vrouw die kennelijk heel goed weet wat ze wil en haar zaakjes goed voor elkaar heeft. Want naast koningin en speciaal pleitbezorger is ze ook moeder van drie dochters.
Dat is geen kleinigheid en ik kan het weten: ik ben ervaringsdeskundige.

Op Koningsdag sloeg ik het koninklijke gezin gade te midden van mijn eigen gezin.
Mijn dochters vinden het altijd een beetje zielig voor de prinsesjes; die moeten er werkelijk niet aan denken als zij in hun plaats op zo’n dag aanwezig zouden moeten zijn.
Zij staan er wel.
Wekken ook niet de indruk dat zo’n dag één al rampspoed en ellende voor hen is.
Amalia: “Ik moet er nog wat aan wennen dat dit mijn leven is.”
Weten dat dit je leven is.
Ga er maar aan staan.

Mensen zeggen soms hele lelijke dingen over ons koningshuis.
Is het echt nodig?
Dat kun je trouwens  ook zeggen van die blinde dweperij van sommige mensen met alles wat koninklijk is.
Moet dat nou zo?

Het is historisch zo gegroeid dat we dit koningshuis hebben in Nederland en daar zijn we mijns inzien heel goed mee af.
Ze vertegenwoordigen  ons land; dat doen ze goed en ze veroorzaken geen grote schandalen.
Maxima speelt haar rol met verve; als je het even vergelijkt met het leven dat Claus noodgedwongen moest leiden naast Beatrix zie je dat de levens van ons huidige koningspaar ten opzichte van elkaar beter in balans zijn.
Ik kan er wel van genieten als ik zie hoe leuk die twee het samen hebben. “Wat een geluk dat zij elkaar hebben gevonden” denk ik dan.
Want ‘koninklijk’ betekent niet altijd ‘gelukkig’;  voorbeelden te over.

Maxima wordt vandaag 48.
Een felicitatie waard.
Mij mag ze, samen met WA,  nog heel lang vertegenwoordigen.