Hoe kennen wij elkaar?
Eerst leerde ik Gerard kennen: we zaten samen in de ZWO-werkgroep van onze PKN-gemeente. Bij gezamenlijke etentjes leerde ik zo ook Ada kennen; later kwamen we elkaar regelmatig tegen in bij kerkelijke gelegenheden.
Waar en wanneer ben je geboren?
Op 28 januari 1938 in Meppel.
Verliefd, verloofd, getrouwd?
Verliefd werd ik op Jan toen ik met mijn vriendin (die net als ik toen in het Academisch Ziekenhuis in Groningen werkte) mee ging naar haar ouderlijk huis in Zuidhorn; hij was haar broer. In 1962 zijn we verloofd en in 1964 getrouwd.
Samen hebben we vier kinderen.
In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
We hebben de pensioengerechtigde leeftijd natuurlijk al bereikt, maar mijn dagen zijn goed gevuld. Ik ga graag naar leerhuizen en ik ben o.a. met bezoekwerk actief voor het wijkteam Roderwolde/Foxwolde;
Wat wil je met de lezers delen?
Graag wil ik laten weten hoe enthousiast ik ben over mijn ‘ligfiets’ met electrische ondersteuning. Op een gewone fiets durfde ik niet meer na een blessure; een scootmobiel was ook een optie, maar daar zit je passief op en ben je niet meer in beweging.
Hieronder mijn verhaal:
Opstappen is eenvoudig.
De fiets.
Op de fiets, op de fiets, ga je heerlijk en ’t kost bijna niets…… maar met artrose in knieën en enkels en evenwichtsstoornissen minder leuk.
Na een valpartij met mijn ‘gewone twee-wieler E-bike’ (gekneusd bekken – 3 maanden huisarrest) durfde ik niet meer te fietsen.
Het voorjaar kwam in 2018, met bijbehorende lentekriebels, en ik kreeg weer zin in fietsen.
Iemand vroeg “Is een drie-wieler niets voor jou?
Achteruitkijkspiegel voor achteropkomend verkeer.
Ik op een driewieler?
Via de huisartsenpraktijk maakte ik, via Tiny Post, kennis met een USVA-driewieler.
Tiny heeft er zelf ook één en zij probeert zoveel mogelijk mensen te motiveren: ga bewegen in plaats van op een scootmobiel zitten!
Tiny bracht mij in contact met de USVA-dealer, die zit in de buurt van Apeldoorn.
Daar koos ik mijn ligfiets.
“Het blauwe gevaar”!
In het begin was ik bang om er mee op pad te gaan, daarom gingen we eerst oefenen op Texel tijdens een midweek vakantie.
Daar kwam de doorbraak: ik wende aan de fiets en fietste duin op, duin af; mét accu-ondersteuning uiteraard.
Eenmaal terug in mijn woonplaats Foxwolde moest ik weer een angst overwinnen, nu om naar het dorp te gaan. Ik moest wennen aan het verkeer en ik voelde me een beetje bekeken met zo’n ding….
In actie.
Maar de drang om te fietsen overwon alles.
Zo hervatte ik zelfs mijn traditie van vele jaren, mijn ‘alternatieve Rodermarktuitspatting’: een fietstocht naar het Wad met een tussenstop in Eenrum, waar de accu moest worden bijgeladen in de schuur van het plaatselijke café. Zelf laadde ik ook bij in het café met heerlijke mosterdsoep en een wandelingetje door het dorp waar ik oude banden mee heb.
Daarna zette ik de tocht voort, die op het laatst voert langs de dijk. Tegen die dijk deed ik nog even een dutje en daarna bereikte ik mijn eindpunt: het Waddenrestaurant op Lauwersoog. Jan arriveerde daarna met de aanhangwagen en laadde mijn fiets daarop.
We sloten deze dag af met samen eten met uitzicht op het Wad.
Deze fiets is een verrijking in mijn leven, omdat ik nu weer zonder angst lekker in beweging ben.
Aanvulling van Ada: Nel geeft aan dat als je zo’n fiets eens wil proberen, dat je dan bij haar mag komen oefenen. Contact kan via deze website tot stand komen.
Sinet
Wat een mooi verhaal. Ik wens u nog veel fietsplezier!!