23 mei: Verbonden met de generaties voor ons.

Toen mijn moeder in oktober 2017 overleed vonden we bij haar sieraden de trouwring van mijn vader én de trouwring van mijn opa Vrieswijk, die in de jaren ’70 voor de 2e keer getrouwd was; daarnaast kreeg ik mijn moeders eigen trouwring.
Gerard had de trouwring van zijn moeder nog in zijn nachtkastje liggen die hij bij haar overlijden had gekregen.
Vier gouden ringen, zogenaamd ‘oud goud’.
We legden ze apart en ik nam me voor om daar ooit eens iets mee te doen en ik zette een stukje van mijn moeders erfenis apart om dat ‘iets’ te kunnen bekostigen.

Het leek mij een mooi idee om van het goud een hanger te maken met symbolen die een speciale betekenis hebben. Het werden twee harten: het eerste hart staat rechtop en en staat voor de liefde van nu. Het tweede hart staat op de kop en symboliseert de liefde voor de mensen die ons voor gingen en al overleden zijn.  Het derde symbool is het infinity teken, dat voor ‘oneindigheid’ staat.
Mooi verhaal, maar dat kan ik natuurlijk niet zelf maken, dus ik zocht én vond een kunstenaar die dit idee voor mij kon realiseren; ik kwam terecht bij de edelsmeden Philip Huisman & Heleen Kromme in Roden.
Hierbij een link naar hun website >>>.

Daar stond ik met m’n doosje met oude watten en ringen; spannend vond ik het.
Nog nooit was ik bij een edelsmid binnen geweest.
Ik kom uit een familie van boerenarbeiders en turfschippers, die behoren nu eenmaal niet tot de vaste cliëntele van die beroepsgroep.
Toen ik had uitgelegd wat mijn bedoeling was, werd er eerst wel even moeilijk gekeken.
“Iets namaken” deden ze eigenlijk niet. Maar het idee van de symbolen sprak Philip wel aan en hij nam de opdracht aan.

Gistermiddag kon ik het sieraad ophalen.
En weer was het spannend; ik wist immers niet of hij gemaakt had wat ik bedoelde?
Stel je voor……
Maar die twijfels waren ongegrond; hij had namelijk precies gemaakt wat ik bedoelde.
Mijn bril besloeg mij er van.
Wat mooi.
En wat bijzonder.

De twee harten zijn met elkaar verweven en het infinity-symbool is daar door heen  gevlochten. Als je het sieraad ziet denk je in eerste instantie aan een Keltische knoop: die heb je in verschillende uitvoeringen en staat voor de continuïteit van het leven. (klik op de foto voor een vergroting, dan zie je hoe vernuftig de symbolen zijn vervlochten)

Toen hoorde ik hoe lastig de opdracht voor Philip was geweest.
Vooral dat alles door elkaar heen moest.
Maar hoe dan?
Af en toe had hij diep gezucht en dan riep zijn vrouw: “Je vond het toch zo’n uitdaging!”
Ik bedankte hem voor het werk en voor het inzetten van zijn vakmanschap en hij bedankte mij voor het vertrouwen dat ik hem had gegeven.

Mijn moeder kan ik niet meer bedanken; dit is het laatste cadeau dat ik van haar heb gekregen.
Dit sieraad staat voor mij voor onze verbondenheid met de generaties voor ons.
Met trots zal ik het dragen.