…. slagboom altied umhoog….

Op Hemelvaortsdag was d’r  een grensmarkt in Dinxperlo. Dat lig vlak bij Aalten dus daor gungen wij hen met mekaar. Dinxperlo vormt samen met Süderwick een tweelingdörp op de Nederlands-Duutse grens (meer info? zie >>>). Vroeger was daor een douanepost; de slagboom en de borden staot d’r nog. (Op de foto de twee plaotsnaomborden, grensborden en de slagboom die altied umhoog stiet).
Inmiddels loopt Nederlanders en Duutsers vrolijk deur mekaar hen, maor dat was vrogger wel aans. In het Grenslandmuseum ku’j trechte veur alle verhaolen over smokkelen en smokkelroutes. Daor was ik aans netuurlijk wel eem binnen gaon kieken, maor net as op Lanzarote waren d’r niet meer belangstellenden in de groep. Bij de karke stunnen twee hiele olle stienen grenspaolen die bewaard bint bleven, daor he’k nog wel een foto van maakt.

Het was met recht een grensmarkt: de bezuukers weuden tweetalig benaderd.
Cafetaria/Imbiss.
Sokken/Strumpfen.
Kopje koffie/Tasse Kaffee.
Wij boemelden gezellig over de markt; het was net de Rodermarkt maor dan zunder peerdestront.
Wij zöchten een terrassie in de luwte van de markt en geneuten van de verschillende vormen van Nederlands en Duuts die wij um oons hen heurden. En wij preuten ok met mekaar vanzölfs.

In oonze vriendengroep praot wij altied Drents met mekaar.
Sinet, Drentse met  Rotterdamse roots, prat het niet maor verstiet het wel.
Zo nou en dan gooit ze d’r wat dialect tussendeur.
“Kaort of gien kaort: wij gaot d’r hen!”
‘Mmmmhaaaammmmhaaaa…HIETE”
“Dan gaot wij stiengrillen op ’t hunebed”.

Soms wordt het een mengelmoesie, net as in Dinxperloo.
De heren drunken ’s aomnds een glassie Berenburg.
In zu’n blokhut staot vaak maor twee borrelglassies, dus d’r weur nog wat uut de aandere blokhut haalt.
Maor dat was een hiel ander glassie: slank, op een pootie en wat wieder an de bovenkaante, terwijl die aandere glassies een dikke bodem hadden en helemaol recht waren.
“Giet daor niet veul minder in?” vreugen de mannen zich of.
(Daor haar iene in’t verleden namelijk niet zukke goeie ervarings met, maor daor zal ik verder niet over uutweiden.)
Dat mus netuurlijk uutprebeerd worden.
D’r gung net zoveul in, maor de hand waormet het overschunken weur was kennelijk niet zo vaste, want d’r gobbelde wat over de rand.
“Eee jong, wat zit ie ja te motten!” reup iene, waorop Sinet zee: “Heb je weer gemot?”
Dat klinkt dan biezunder komisch, umdat het een samenvoeging is van ‘He’j weer mot?’ en ‘Heb je weer gemorst?’
De tweetaligheid in oonze vriendengroep is vermakelijk en zo nou en dan lacht wij d’r smakelijk um. A’j mekaar maor verstaot; taol is communicatie.
En communiceren hebt wij in het hemelvaortsweekend genog daon.