Maandagmiddag hoorde ik op het nieuws dat Martine Bijl was overleden.
Die avond kwam ze regelmatig voorbij in verschillende televisie-items; vooral haar veelzijdigheid werd geroemd.
Gisteravond keken naar een eerbetoon aan haar; een overzicht van wat ze zoal had gedaan op de Nederlandse televisie.
Van de serie ‘het Zonnetje in huis’ hebben wij destijds in ons gezin geen aflevering gemist.
We hebben er met elkaar van genoten en er komen nog regelmatig quotes in onze gesprekken voorbij.

Ik vond dat ze het typetje Agnes de Boer fantastisch neerzette.
Agnes was een verslaggeefster van de roddelpers en Martine Bijl gaf haar vilein gestalte.  Klik hier voor een video op YouTube >>>, waarin Agnes Martine interviewt.
Maar wat ik echt mooi vond was het liedje ‘Hoe zou ’t met Rosa zijn’.
Ze speelt een boerin die met haar man op wintersport gaat, maar ze kan er niet van genieten. Ze moet steeds maar denken aan de koeien op de boerderij thuis.  Het komt uit 1980, het jaar waarin ik in de familie Waninge kwam. Wat Martine bezingt zag ik terug in mijn schoonmoeder.  Niet dat die op wintersport ging hoor; mijn schoonouders gingen nooit op vakantie.  Legendarisch is de vraag van Gerard oudste broer Henk. Gerard en ik gingen twee weken op vakantie in een tent en Henk vroeg : “Maor wat doe’j  dan de hiele dag!? Later heeft Gerard hier wel eens over gezegd dat hij vakantie vieren echt heeft moeten leren.

“Wat moet’n boer’n mens’n op die latt’n in Tirol….”

Eerst vond ik het bijzonder grappig,  later keek en luisterde ik er naar met andere ogen en oren, want ik maakte door mijn verkering met  Gerard kennis met een boerenfamilie en ondervond hoe het was.  Mijn eerste vakantie met Gerard eindigde een paar dagen eerder dan gepland omdat hij heimwee had naar de boerderij.  Hij verzorgde destijds de varkens en hij miste het.  Hij maakte zich zorgen of zijn ouder wordende ouders het wel aankonden en wilde gewoon graag weer naar huis.

In het lied van Martine wordt het zo mooi verwoord:  De boerin doet echt wel haar best,  maar ze is met haar hoofd in Roodeschool. Zorg voor levende have houdt nooit op.  Als men  niet bekend is met het boerenbedrijf wordt er vaak op een laatdunkende manier over gesproken.  Discriminerend soms.  Martine Bijl zet met haar lied over de boerin uit Rodeschool een liefdevolle vrouw neer,  die haar man zijn wintersport gunt,  maar ondertussen ongerust is over de toestand van haar koeien.

Kijk en luister nog eens naar het lied: hierbij een link naar een YouTube-video>>>
De tekst is droogkomisch: “Ik vond het zo bezoop’n, zo zinloos as die man daar in dat rare stoeltje hing…..”