Als we iemand hebben te logeren koken we natuurlijk iets wat de gast graag lust.
Coby wilde graag spinaziestamppot.
Pardon?
Dat hadden wij nog nooit gehad.
“Hoe maak je dat?” appte ik mijn schoonzus.
Het was heel simpel eigenlijk. Dit was haar antwoord:
“Ik kook de aardappels en op het allerlaatst doe ik er verse, rauwe spinazie op.
Die laat ik heel even zacht worden; daarna stamp ik het door elkaar.”
We aten er een een rundervink bij.
Gerard wilde er graag een ei bij, ik deed er kleine blokjes kaas door.
Coby wilde het ‘net als thuis’.
Tuurlijk.
Wou ik vroeger ook.
Als je op internet kijkt vind je allerlei variaties op het thema ‘spinaziestamppot’, dus leef je uit.
Wat wij er van vonden?
Wij hebben de spinazie liever apart bij de aardappels, aangemaakt met een gemalen beschuit, met nootmuskaat er op en met een gekookt ei erbij.
Het liefst met een zelfgemaakte gehaktbal met uien er bij of een slavink.
Net als vroeger bij mij thuis……
Sinet
Bij ons heet dat Spinazie a la Jelle. Onze kinderen aten dat altijd als Aly en ik op pad waren voor de keramiek en alleen Jelle kon dat heel goed klaarmaken. Wij eten het nog steeds en doen er pastagehakt door (verkrijgbaar bij Jumbo of AH), gekookt ei er bij en klaar, eten maar.
We hebben het ook klaargemaakt met verse spinazie en een gehaktbal er bij.