Toen ik afgelopen zomer met tante Trijn op het terrasje in Nieuw Weerdinge zat (zie Regenbuien en een veelzijdige bakker >>>) overkwam ons iets bijzonders. Een vrouw van mijn leeftijd die al een tijdje onderzoekend naar ons keek kwam naar ons toe en vroeg “Bent jullie Vrieswijken? “
Enigszins overrompeld beantwoordden wij bevestigend haar vraag, maar vertelden daar wel bij dat we nu anders heetten namelijk Hollander en Waninge. Zij bleek een nichtje te zijn van mijn tante Dinie die getrouwd was met ome Andries, een broer van mijn vader. Zij herkende de trekken in onze gezichten; ze zag ons vroeger wel eens bij familiebijeenkomsten.
Herkenbare Vrieswijken. Is het niet te zien aan het uiterlijk, dan merk je het wel aan hun hang naar orde en structuur. Gisteren ontmoette ik bij tante Trijn nicht Anja. Ook een Vrieswijk die al meer dan dertig jaar anders heet. Op zo’n dag hoeven we nooit te zoeken naar gespreksstof en gisteren kwam die karaktertrek weer even voorbij: we hadden het over onze opruimtic. Ik vertelde dat Gerard soms de stroop op het aanrecht zet om een broodje te smeren en dat ik de stroop vervolgens al weer in het kastje heb gezet voor het broodje gesmeerd is.
Organieke plaats.
Anja: “Vraag mij waar iets ligt en ik weet de kamer, het kastje en de plank waar het ligt. ” Het zou mijn tekst kunnen zijn.
We hadden een heerlijk dag met z’n drieën. Na de koffie wandelden we naar tante Trijns schoondochter Jolanda. Zij en haar man Paul kregen vorige week hun tweede dochtertje. Een kindje van één week oud; wanneer zien wij dat nog? Anja en ik verbaasden ons allebei over hoe klein ze was. Zelf hebben we allebei drie dochters gebaard, maar je bent gewoon vergeten hoe klein zo n baby’tje in het begin is. En hoe onwennig en onhandig stond ik er mee in mijn armen! Maar wat een schatje…..
Dat lief en leed dicht bij elkaar liggen liet tante Trijn zien door haar tranen; blijdschap om dit nieuwe kleine meisje, haar derde kleinkind, maar verdriet over het overlijden van oom Wim in juni. Ook daar was aandacht voor op deze jaarlijkse tante&nichten-dag. (Voor eerdere edities klik hier >>>) Ook nu bleek weer dat deze drie Vrieswijken niet alleen heel veel op elkaar lijken maar ook alle drie goed van het woord af kunnen komen; lees elkaar de oren van het hoofd kwekken.
Bint jullie Vrieswijken? Nou en of. Eén dag even samen aan de koffie in Klazienaveen. Met een appelmeisje.
En een glaasje bessen.
Want gezellig samen lekker eten en drinken: dat hoort ook bij Vrieswijken .
In het blog ‘de dag van het schaapje‘ lees je over de ’tante & nichten-dag’ in 2021.
Geef een reactie